22 February 2010

ოჯახური იდილია

ეს კიბეებია. მე ვარ ვაჟა. ეს თეთრი კარებია. ვაკაკუნებ კარებზე. ეს კი ქეთია. ქეთი ჭურჭელს რეცხავს. ბავშვები სკოლაში არიან. ქეთის თეთრი და კოპლებიანი მოკლე კაბა აცვია. თქვენ ქეთის თეძოები მოგწონთ. ქმარიც სამსახურში ყავს. თვითონ კი ჩემი დაა. ლამაზია არა ? მე დილითვე ვეჩხუბე ცოლს. შემდეგ ცუდ ხასიეთზე დავდექი.

როდესაც ქეთი კარებს მიღებს მე ვეკითხები:

- როგორ ხარ ქეთი ?
- შემოდი შემოდი. - მიღიმის ქეთი. წელზე ვკიდებ ხელს და კისერზე ვკოცნი. ქეთი ზურგზე გასამშრალებელ თეფშს მიტყაპუნებს. სამზარეულოში ვჯდები და ვუყურებ როგორ რეცხავს.

- მოგეხმარო ?
- მიდი.

მივდივარ აბაზანაში. ხელებს ვიბან. ახლა უკვე ერთად ვრეცხავთ ჭურჭელს.

- რა გჭირს ბრატ ? - მეკითხება ქეთი.
- რა და ცოლს ვეჩხუბე.
- ნტნტ. ეგ როგორ მოახერხე.
- ქმარი ხომ არ გაბრაზებს შენ ?
- არა. ჩემი ქმარი ყოჩაღი ბიჭია.

მე მიხარია რომ ქეთის ქმარი ყოჩაღი ბიჭია და ქეთის არ აბრაზებს.

- ქეთი დასალევი კიდევ გაქვს ?
- მაქვს.
- მე დავლევ ჭურჭლის რეცხვას რომ მოვრჩებით.
- ჩემი ქმარი რომ უფრთხილდება მაგას ძალიან ? ერთი დალევაღა აქვს დარჩენილი.
- არაუშავს. უთხარი ვაჟა იყო მოსული ცოლმა გააბრაზა და დალიაო და გამიგებს.
- აჰა. ვეტყვი.
- ქეთი მინეტს გამიკეთებ ?
- დავრეცხოთ და გაკიკეთებ - მიღიმის ქეთი და თვალზე ჩამოშლილ ნესტიან თმას სალათისფერი რეზინის ხელთათმანის ზურგით იქცევს ყურს უკან.


.