კრაკოვი. 4 დეკემბერი. პირველად გავიღვიძე. ძალიან მრცხვენია ოღონდ არ ვიცი რატომ. საშვილოსნოს უკანა კედელი მტკივა. სხვამხრივ ტანზე სილურჯეები არ აღმენიშნება. მოსწავლეებს ალბათ თვალებში პირდაპირ უნდა ვუყურო.
კრაკოვი. 5 დეკემბერი. პრინციპში ერთმხრივ კარგია ჯერ არ ვბერდები. მთავარია დირექტორი ან დაცვა არ ყოფილიყო. საერთოდ რატომ ვნანობ. მარრა მახსოვდეს მაინც. დღეიდან ისევ აღარ ვსვამ. მთელი დღე ავტობუსით დავდივარ. ტელეფონს მოგვიანებით ჩავრთავ. ნეტავ გამოტოვებული ზარების სერვისი ავტომატურად არ იყოს გააქტიურებული. მსიამოვნებს გზების ყურება ფანჯრიდან როგორც ადრე. მაგრამ ეს მელანქოლია არ მსიამოვნებს. სამწუხაროა რომ ჩემგან არაფერი გამოვიდა. მასწავლებელი ხდება ის ვისგანაც არაფერი გამოდის. მუსიკის მასწავლებელი რაჩემიყლეა.
7 დეკემბერი. კრაკოვი. რაკარგი მოვიფიქრე რომ აიფონში დღიურს ვწერ. როგორც კი ჩავრთე მოსწავლეებმა დამირეკეს. ხუთმა ერთად. ღმერთოჩემო. რაღაც წვეულებაა. Respawn party. მივდივარ აბა რაყლე ვაკეოთო მარტომ.
7 დეკემბერი. კრაკოვი. What the fuck ? გავიხედოთდა ვაჟბატონი დგას ავტობუსში. ათი წელია არ მინახავს. ან კრაკოვში საიდან მოხვდა. ჩახუტება ხომ არ იცის. ხელები მაღლა ქონდა აწეული მერომ ჩავეხუტე. არადა ხომ ვიცი როგორ უნდა მაგასაც. ძალით ჩამოვაწევინე ხელები წელზე. თხუთმეტი წუთი ასე ვიმგზავრეთ. ხმა არ ამოუღია მეკიდევ ტირილი მინდოდა. კიდევ კარგი ტელეფონი ჩავრთე და წვეულებაზე მივდიოდი. მერრე ცოტა გავმხნევდი. რადროს ტირილი იყო. ეგ ხელი ტრაკზე დავადებინე. ისევ მე თორემ ეგხო რამის მომფიქრებელი არ არის. წავიყვანე ჩემთან. რამის არ წამომყვა. ვუთხარი აბაეხლა დროზეთქო. გზაში პოზას ვიფიქრებდი. რამე განსაკუთრებული მინდოდა. თან ვულგარულიც რომ არ ყოფილიყო. თან ეგ ახლა ალბათ ალუბლის გემოს გრძნობდა პირში რომგეკითხა და გული ქონდა აჩქარებული. ვკითხე მეგობრები გყავს აქთქოდა კი ღვიძლიო. ო და ისეთი მოვიფიქრე ცრემლი მომადგა. ოთახში რომ შევედით სკამზე დავსვი. მუხლებზე გადავაჯექი. არადა გადავაჯექი რა ცუდად ჟღერს მე სხვანაირად გავაკეთე ეგ. სახე დავუჭირე და ვტიროდი. რამდენი ხანი ველოდებოდი ამას. ვიცოდი რომ როდესღაც ასეც მოხდებოდა. ოთახში თბილოდა მაგრამ გახდას კიარ აპირებდა მე რომ არ მექნა იჯდებოდა ეგრე ალბათ. მერრე კალთაში ჩავუჯექი და ზურგით მივეყრდენი. რამის წელში გამწყვიტა ისე შემომხვია ხელები. ძალიან უჭირს ემოციების გამოხატვა. ისე რა კარგი კვნესა ვიცი. სამეფო პირდაპირ. მეამაყება რომ მახსენდება. კიდევ წელი გამიოფლიანდა.
8 დეკემბერი. კარგია რომ მინეტის გაკეთება არ მთხოვა. პრინციპში უარს არ ვეყტოდი ისე მიყვარდა იმ მომენტში. გეგონება სულის ნახევარი შევივსე დაკარგული ნაწილით. ძალიან მომენატრა ბავშვი და ქმარი. აეროპორტში მივდივარ რომ დავხვდე. ბავშვს კრაკოვს დავათვალიერებინებთ. თავს მშვიდად ვგრძნობ. ერთი კვირა ვიქნებით და უკან დავბრუნდებით. გავინაბები ოჯახურ იდილიაში. როგორ მიყვარს ეგ წინადადება.
.
