მეგი

ყოველთვის მინდოდა თქვენს ცხოვრებაში იყოს მოთხრობა რომელიც დაიწყება შემდეგი სიტყვებით: ია ბი ხაწელ აბსუძიც სვამი ვსელენნუიუ, ვვეტოტ ვასხეწიწელნი მიგ, ვოტ იედზიტ ადზინოკი პლანკტონ პა ანტარკტიდუ კ ვსტრეჩუ სუდბი. იაპონსკი რობოტ საბირაეტ ტოიოტა ლენდ კრუიზერ ნა ქარხანუ.  მეგი, დზევუშკა ოჩენ პრიატნაია, პრინიმაეტ უტრენნოე ყავა. ა გოდ რანშე მექსიკანსკი მუშა რაბოტალ ვ პლანტაციუ. მეგი ოჩენ კრასივაია გოგონა. ანა შას უიძიოტ ნა რაბოტუ ი ვსე მუშინი კატორიე დაინახავენ სტანუტ ლუჩშიმი ჩელავეკამი ჩემ ბილი. ვტომ ჟე ვრემია რძიანი გზის გალაქტიკას შავი ხვრელი იზიდავს თავისკენ. ტუტ ჟე ნადა ატმეჩაც რომ გუბეში მშვიდად ცხოვრობს რამდენიმე ათასი ბაქტერია. პოზდნეე ანი საბირაუტსა ვიიწი ნა სვეტ ი პაკარიაც ჩელავეჩისტვა. ი ვსევო ვეტომ დუხე.

ქუჩაში ვიღაც ბროშურას აწვდის მეგის. ბროშურაზე წერია "გინდათ გაიგოთ რაში მდგომარეობს ცხოვრების აზრი და კიდევ მასეთი რაღაცეები, ეს ხომ ძალიან მარტივია ამისათვის შეიძინეთ აპარატი "სადილი++". რომელიც პირდაპირ გაუტეხავი კვერცხისგან და ყავისგან დაგიმზადებთ გემრიელ კერძს ცხელი ყავით, ხოლო ეკრანზე გამოგიტანთ მოკლე მიმოხილვას ცხოვრების აზრის შესახებ". ტექსტი გრძელდება შეგონებებით "იჩქარეთ", "ცოტა დარჩა", მეორე გვერდზე ადამიანების ფოტოებია და შეფასებებია. სანდომიანი კაცი კოსტუმით იწერება: "ყოველ დილით სახლიდან გასვლის წინ, სარკეში ჰალსტუხის შესწორების დროს სიცარიელის შეგრძნება მეუფლებოდა. ახლა კი როდესაც ჰალსტუხს ვისწორებ მახსენდება სადილი++ ის ეკრანზე გამოტანილი ფრაზები, ცხოვრების აზრის შესახებ, ბოლო ყლუპ ყავას ვსვამ და ხალისით მივემართები სამსახურში, იმიტომ რომ მე უკვე ვიცი რისთვის ღირს ცხოვრება ყოველ დღე." იქვე ქვემოთ მოხუცი ქალი გვიამბობს: "ჩემი შვილი მარტო გადავიდა საცხოვრებლად, როდესაც მასთან სტუმრად მივდიოდი გული მიმძიმდებოდა მის დანახვაზე, თვალებში ჩახედვისას დედობრივი გრძნობები მკარნახობდა რომ დღედღეზე თავის მოკვლას აპირებდა, სახლს საერთოდ არ ალაგებდა, მას შემდეგ რაც დაბადებისდღეზე ვაჩუქე სადილი++ ყოველთვის მომღიმარი სახით მიდის სამსახურში, მის სახლშიც ყველა ნივთი თავის ადგილს დაუბრუნდა, დიდი მადლობა მინდა გადაგიხადოთ ჩემი გოგონას გადარჩენისთვის". მეგიმ ბროშურის კითხვა ავტობუსში დაამთავრა. წინ მოხუცი კაცი იჯდა. მეგის ძალიან მოუნდა მოესმინა კომპლიმენტი. თუნდაც მაგ მოხუცი კაცისგან. ამ აზრის დასამტკიცებლად თვალებშიც კი შეხედა. "თქვენ ძალიან ლამაზი ხართ, როდესაც შემომხედეთ თითქოს ვალიდოლი ჩავიდე პირში ისე გამეხსნა სუნთქვა", უთხრა დაუყონებლივ მოხუცმა კაცმა. მეგიმ მადლობა გადაუხადა და გაუღიმა. მოხუცი ამით არ დაკმაყოფილდა, დანაოჭებული ხელი მეგის ხელს დაადო, რომელიც მეგის გამჭვირვალე წინდიან ფეხზე ედო, რომელსაც პალტოს ქვედა ტანი ვერ ფარავდა. "მართლა, მართლა" - დაამატა მოხუცმა. მეგისკენ გადმოიხარა და ჩუმად განაგრძო, "მე რომ ახალგაზრდა ვიყო, თქვენში ცხოვრების აზრს დავინახავდი და მთელ დღეს საწოლში კვნესაში გაგატარებინებდით. ზოგჯერ თქვენს თვალებს თმები ეფარება, მაგრამ მე დიდ სულიერ ტკივილებს ვხედავ თქვენში, სწორედ მაგ დროს არის გოგონა ლოგინში კარგი - გეგონება პირდაპირ სულში უყოფ...", მეგიმ ხელი მოიშორა და ერთი გაჩერებით ადრე ჩამოვიდა ავტობუსიდან. არაფერი ცუდი მოხუცზე არ გაუფიქრია უბრალოდ თავი უხერხულად იგრძნო.

საბვეის სენდვიჩი

მთლიანი პური კუნჟუტის მარცვლებით.
მდნარი ყველის ორი ბურთულა.
იტალიური პიკანტური.
სალათის ფურცელი.
პომიდორი.
ბულგარული.
ზეთის ხილი.
ბევრი ორეგანო.
პარმაზანი.
ძმარი.
ზეითუნის ზეთი.
რანჩი.

2016.

ხაჭაპური

შესაძლებლობის თვალსაზრისით ყველაზე ჩვეულებრივ პარასკევ დილით, ცხიმიან დახლზე, მოხდა ათი ხარისხად ბევრჯერ კვადრატში, რაც ტრილიონზე ტრილიონჯერ მეტიც შეიძლება აღმოჩნდეს, შემთხვევაში ერთხელ მოხვედრადი შემთხვევა, რომლის ფარგლებშიც ხაჭაპურის ყველში, ზომაზე მეტად წარმოდგენილი მჟავიანობის გამო, ჩაორთქლილ ცომში არეული ყველის ატომურ ნაწილაკებში, მოძრავმა ელექტრონებმა, იმერული ხაჭაპურის ზედა და ქვედა ფენებში პოტენციალთა სხვაობის გაჩენის შემდეგ, რომელიც გამოწვეული იყო მჟავიანობის მატებით, სუსტი მოძრაობა დაიწყეს. შემთხვევის უნიკალურობას განაპირობებდა არა ისეთი იშვიათი მოვლენა როგორიც ამჟავებული ყველი არის, არამედ ყველისა და ცომის შემადგენელი ნივთიერებების მოლეკულების შემთხვევითად მიღებული სპეციალური განლაგება, განმაპირობებელი მოლეკულებში შემავალი ელექტრონული მუხტის სხვადასხვა რაოდენობით გადაცემის მეზობელ მოლეკულებთან, რომლების ჯამურმა მიმოცვლამ წარმოქმნა ინფორმაციის გადაცემის პროცესი, რის გამოც ხაჭაპურმა როგორც ერთმა მთლიანობამ და სრულფასოვანმა მოაზროვნე არსებამ თავის თავი აღიქვა და გაკვირვებისგან თავის ენაზე გაიფიქრა "ბლიად".

თავის თანამოძმეებთან შედარებით გარეგნობა შესაშური არ ჰქონდა, მაგრამ სამაგიეროდ თანამოძმეებს აზროვნება არ შეეძლოთ. ამავე მიზეზით ერთადერთი ხაჭაპური აღმოჩნდა რომელიც პარასკევ საღამოს დახლზე შემორჩა და მცხობელმაც კი ისე დაიწუნა რომ იმის მაგივრად სახლში შვილებთან წაეღო შუაზე გასაჭრელად, დახლის ქვემოთ ჟარუნაზე მიუჩინა ადგილი და სახაჭაპურე ორშაბათამდე დაკეტა.

ჰაერის ტალღების მოძრაობით ხაჭაპურის გარე ფენებში აღძრულმა ვიბრაციებმა ელექტრონების მოძრაობის სტიმულაცია გამოიწვიეს, რომლებმაც საბოლოოდ ხაჭაპურის გულში კონცენტრირებულ ყველიან სააზროვნო ცენტრში დაიწყეს მოხვედრა. ერთ დღეში ხაჭაპურმა შეძლო გარე სამყაროში მობინადრე არსებების ჰაერტალღოვანი კომუნიკაციის ძირითადი ფორმების და შინაარსების გარჩევა, იმავე შემთხვევითობის იშვიათობის ხარისხის წყალობით რომელმაც ხაჭაპურის ყველიანი ცომის ქსოვილში ჩამოაყალიბა წინასწარ წონებ კარგად გადანაწილებული ნეირონული ქსელი.

ფარდობითად დროის იგივე პერიოდში, სამყაროში მოხდა ორი უცნაური და ერთი არასასიამოვნო შემთხვევა. შორეულ კოსმოსში წარმოიქმნა ორი ბოლცმანის ტვინი და შემდეგ ისევ გაქრა, ქუჩაში მშვიდად მიმავალ ადამიანს თავში გაუარა მატარებლის რელსის ნაგლეჯმა რომელმიც ასევე სრულიად შემთხვევით მოხვდა ქუჩაში მშვიდად მიმავალი ადამიანის თავს ზემოთ, ადამიანის თავში გამავალი ტრაექტორიით და გაიყოლა ადამიანის ტვინის ქსოვილის 95 პროცენტი, რის შემდეგაც ადამიანი გადარჩა და გააგრძელა სტანდარტული მოღვაწეობა და ამ ადამინის ადგილმდებარეობიდან ოციათას კილომეტრში გაიღვიძა პროგრამისტმა გურამმა, ძალიან ცუდ ნაბახუსევზე, უკდურესად ცუდი გუნება განწყობილებით, რომელიც განპირობებული იყო მასში გასული კვირის განმავლობაში კაპიტალისტური სისტემისგან ჩატოვებული სულიერი ტრავმებით. გარდა იმის რომ სული არ არსებობს კაპიტალისტური სისტემის ძალადობა პროგრამისტებზე შემოიფარგლება სამსახურში ორ საათზე გამოცხადების შეზღუდვით და ფიქრის იძულებით.

გურამმა გაატარა შაბათის დღე ლოგინში და შეძლებისდაგვარად ფიქრში. რომლის ფარგლებშიც იმ დასკვნამდე მივიდა რომ რაღაც უნდა ეღონა. კვირას შუადღით შეატყო რა ნაბახუსევის მდგომარეობა მის ორგანიზმში პოზიციებს მნიშვნელოვანწილად თმობდა, გვერდი იცვალა და სრულ გამოჯანმრთელებას დაელოდა, რის განმავლობაშიც გათენდა ორშაბათის ჩვეულებრივი დილა დანარჩენი ადამიანებისთვის, ხოლო არაჩვეულებრივი გურამისთვის, რადგან გურამის პლანეტაზე მოცემული მომენტისთვის გურამის გარდა არავინ აპირებდა მთელი სამყაროს წინააღმდეგ გალაშქრებას. გურამი შემართებით წარმოსდგა ლოგინიდიან, თავბრუ დაესხა და იატაკზე გაიშალა. შემდეგ ისევ წამოდგა და დაასკვნა რომ მისი ორგანიზმი, სააზროვნო აპარატის ჩათვლით, უმაღლესი პრიორიტეტით საჭიროებდა საკვები ნივთიერებების მარაგის შევსევას. შორტები ამოიცვა, შესაბამისი მოძრაობები შეასრულა მაისურისა და ფეხსაცმლის წყვილისთვის და მისი რესურსების გათვალისწინებით შეძლებისდაგვარად გაეშურა სახლიდან, დილის ათი საათისთვის თითქმის უჩვეულო თვალისმომჭრელ სიცხეში.

დახლიდარმა უგულვებელჰყო ჩიტების საამური დილის ჭიკჭიკი. მოზილა ცომი. გააკეთა გუნდები. ჩაატარა სპეციალური პროცედურები, მოათავსა დილით ადრე ბაზარში ნაყიდი სამწუხაროდ მარილიანი ყველი თავის ადგილზე. გადაიტანა ყველიანი გუნდები ჟარუნაზე, რომელზეც ღამეების განმავლობაში დახლის წინ შეკრებილი არყის მსმელი ადამიანებისგან მიღებული შთაბეჭდილებების გადააზრების ღრმა შემოქმედებითი აზროვნების პროცესებით გადაღლილი წინა პარასკევიდან შემორჩენილი მოაზროვნე ხაჭაპური დასვენებით მდგომარეობას მისცემოდა. გამოიღო თხუთმეტი წუთის შემდეგ. გამომცხვარი ხაჭაპურები ჟარუნიანად მოათავსა დახლზე. ახლებური ელფერის შესაძენად ცხელ მოაზროვნე ხაჭაპურს გადაუსვა კარაქი. რამაც მის ვიზუალურ მხარეს დიდად მაინც ვერაფერი შესძინა. ჩამოჯდა სკამზე. ჩართო ტელევიზორი და მიეცა აღმოსავლური სერიალის გმირების ღრმა ტრაგიკული ბედის მთელი არცისე მორჩილი ტანით გაზიარებას.

რომლით ტკბობაც დახლთან უდროო დროს მომდგარმა ახალგაზრდამ შეაწყვეტინა, რომელიც ზუსტად ლარს და ოთხმოც თეთრს აწვდიდა. ქალბატონი დახლიდარი ზედმეტი სიტყვების გარეშე მიუხვდა ცუდ ფერზე მდგომ ახალგაზრდას გულისნადებს. რადგან იმერული ხაჭაპური ერთი ლარი ღირდა, ხოლო პატარა შუშის ბოთლის კოკაკოლა ოთხმოცი თეთრი და გაუწოდა მაცივრიდან ახლად გამოღებული ჯერ კიდევ თბილი კოკაკოლა ხაჭაპურთან ერთად. "შენი დედა მოვტყან" მთელი ძალით და ღონით გაიფიქრა მოაზროვნე ხაჭაპურმა იქვე დახლთან ღამეების განმავლობაში შეძენილი ლექსიკური მარაგის მოშველიებით, როდესაც მიხვდა რომ მის თავს რაღაც ძალიან ცუდი ხდებოდა.

მოაზროვნე ხაჭაპურის ფიქრებისთვის გურამს ყურადღება არ მიუქცევია ისე გადაუშვა ლუკმა ლუკმად აქნილი რამდენიმე თვალის დახამხამებაში კუჭში, ხოლო ის ლუკმები როლმებმაც საყლაპავ მილში გაჭედვა გადაწყვიტეს გურამმა თბილი კოკაკოლით ჩარეცხა. გადადგა პირველი შემართული ნაბიჯი მთელი სამყაროს წინააღმდეგ, მუცელში იცა მუშტი, მოიკეცა სამად, არწყია, გაიფიქრა იგივე რაც ხაჭაპურმა სიცოცხლის ბოლო წუთებში, გამოყლევდა და მოკვდა.

ზღვის გამომძიებელი

მივდიოდი ქუჩაში. მზე ყველგან დამყვებოდა და იღლიებიდან ოფლს მასხმევინებდა. შავი მაისური ჩავიცვი. თავი გადავიპარსე. წვერიც. ვიტრინაში ჩავიხედე და ჩემს შრამიან სახეს მწველი მზერა ვესროლე. ახლა უკვე ნამდვილი დეტექტივი ვიყავი. გამოვთვალე რომ შავს ყვითელი მოუხდებოდა, ამოტომაც ფანტა ვიყიდე. ნახევრით წყურვილი დავიკმაყოფილე. დანარჩენი სითხე ფერის გამოსაყენებლად დავიტოვე ბოთლში და ქუჩა გავაგრძელე. ვიფიქრე რა არის ცხოვრებაში მთავარი კითხვა. ფიქრი მართალი არ აღმოჩნდა. გზაში შემომხვდა ჩვეულებრივი ნაცნობი, სამოგზაურო ზურგჩანთით. კითხვა გავმართეთ. მე ვკითხე სად მიდიოდა. მთაში მივდივარ მიპასუხა ნაცნობმა. რაც ძალიან გამიკვირდა. დიალოგი ასე გამოიყურებოდა:
- გამარჯობა
- გამარჯობ გურამ - მომესალმა ნაცნობი.
- საით გაგიწევია ?
- მთაში.
- კიმაგრამ ზღვაზე რატომ არ მიდიხარ ?
- ზღვას რაღაც სჭირს.

ფანტა დავლიე. ბორდიურზე ჩამოვჯექი და საგონებელს მივეცი. მაშინათვე თურქული ტრაილერი გავაჩერე და ბათუმისკენ გავეშურე. ექვს საათში ზღვა გამოჩნდა ჰორიზონტზე. მძღოლს დავემშვიდობე და ზღვასთან მივედი. ზღვა ჩვეულებრივად ღელავდა. ტალღებით ქვებს აგორავებდა და ხმებს გამოსცემდა. კარგად ყოფილა. გავიფიქრე მე და იქვე მახლობელ ლუდის ჩამოსასხმელს მივმართე.

მამაჩემი

როცა ვიყავი ექვსი წლის და არ მქონდა პიროვნება, მამაჩემი უაღრესად მოწესრიგებული ადამიანი იყო. ამავე ასაკში მამაჩემმა ამიხსნა რა არის ორბიტა, მზის სისტემა, მერკური რომ ყველაზე ახლოს არის მზესთან და მთვარე რომ არ არის ნახატი ცაზე და გავს ნავთის ლამპის გარშემო მბრუნავ, საზამთროს გარშემო მბრუნავ, ნესვს, რომელსაც საზამთროს ჩრდილი ეცემა. ასევე რომ ბევრი რელიგია არსებობს და კიდევ როგორ დავწეროთ ელემენტარული პროგრამა საბჭოთა კომპიუტერზე, ბეისიკის ენაზე. მაგრამ ერთხელ:

მივდიოდით ორნი. მამაჩემმა დალია. გაჩერდა რესპუბლიკურ საავადმყოფოსთან. მითხრა ორი რამე: 1. მანდ დამელოდე. 2. მაგათი დედა ვატირე. დადგა ჭიშკართან და საავადმყოფოს ეზოში შეაფსა.  მობრუნებულმა კი აღნიშნა: მაგათი დედა ვატირე.

მივდიოდით სამნი. მე და ჩემი კლასელი. მამაჩემმა მითხრა ერთი რამე: დათო ჩამოყალიბებული კაცია. თვითონ წყვეტს სად გაიაროს და როგორ, რომ ტალახში ფეხი არ ჩადგას. შენ კიდევ მე მომყვები უკან.

ავიღე 20 თეთრი და ვიყიდე ფუნთუშა. შემხვდა სანდომიან ტანსაცმლიანი კაცი. მითხრა: მეგობარო დილიდან არაფერი მიჭამია და ერთ ლუკმას ხომ ვერ მომაკბეჩინებდი? მივეცი. დამიბრუნა ერთი ლუკმა. დანარჩენი შეჭამა. თავი უმწეოდ და დაჩაგრულად ვიგრზენი. წამოვედი და მამაჩემს მოვუყევი ყველაფერი. მამაჩემმა დალია და მითხრა ერთი რამე: არ მაინტერესებს რას მიყვები. კაცი ეგეთ საკითხებზე არ უნდა დაწვრილმანდეს. ვიფიქრე რა სისულელეს ამბობს მამაჩემი.

მივდიოდით ორნი. ერთხელ მამაჩემმა დალია და გაჩერდა და მითხრა ერთი რამე: ჩვენ ვართ სამნი. მესამე არის ეს გოგონა, რომელიც ციგურებით ჩვენს გარშემო დადის. გოგონას უნდა რომ გვაჩვენოს ამას როგორ მოხერხებულად აკეთებს. რადგან ეს არის ქალის ბუნება. ვუყურეთ ათი წუთი და გზა გავაგრძელეთ.

თითქმის ყოველ ღამე როცა ვფსამ მთვრალი, რომელიმე საავადმყოფოს ან დაწესებულების კარებთან, შინაგანი ხმა მეუბნება: რა წესია, ეს რანაირად იქცევი. მე ვპასუხობ: ერთ მაგათი დედაც მოვტყან.

ერთხელ მეგობართან ერთად კომპანია დავაფუძნეთ. მინდოდა მეკითხა მე რამდენი წილი შემხვდება, მაგრამ გამახსენდა რომ კაცი არ უნდა დაწვრილმანდეს და აღარ ვიკითხე.

როდესაც ვინმე ვალს მიბრუნებს, რათქმაუნდა ფულს დაუხედავად ვიდებ ჯიბეში, იმიტომ რომ კაცი არ უნდა დაწვრილმანდეს. ხანდახან სახლში ვითვლი ხოლმე, იმის დასადგენად მევალე სანდო ადამიანია თუ არ.

ისე მომწონს რომ კაცი არ უნდა დაწვრილმანდეს, რომ სულ ვფიქრობ, როდის ვეტყვი ჩემს შვილს. როცა წამოიზრდება, თუ ბუნებრივად არ დაუდგება ამის სათქმელი შემთხვევა, ვინმეს დავიქირავებ, რომ სიმწრით ნაყიდი ჩიზბურგერი სთხოვოს და უკან მხოლოდ ერთი ლუკმა დაუბრუნოს.

მოგვიანებით დამეძინა და სიზმარში ვნახე დედამიწის ორბიტაზე ვიყავით. დედამიწის ატმოსფერო გამჭვირვალე ჟელე იყო და ატმოსფეროში გახვეული პლანეტა ერთი დიდი მწვანე წვეთივით გამოიყურებოდა კოსმოსში. მე და მამაჩემი დამტვრეული თანამგზავრების ნაგავს ვალაგებით. მე ვზარმაცობდი, მამაჩემი შეუჩერებლად მუშაობდა და თან რაღაც ამბებს მიყვებოდა. როცა მორჩა დალაგებას ატმოსფეროში ჩაყვინთა, საიდანაც ბუშტები ამოვიდა.

თებერვალი გადის

ყოველთვის როცა დილით კუჭში გავდივარ, ვფიქრობ რამდენი დრო გავიდა რაც დავიბადე. ყველაფერი კარგი ბავშვობაში დარჩა ვითომ. იმიტომ რომ მაგალითად როცა ვიჭინთები თან ვცდილობ ზუსტად იმ მომენტში მოვიფიქრო რისი კეთება გამიხარდებოდა დღის განმავლობაში, ან რამე მიზანი ხომ არ დავისახო, მაგრამ ვერაფერს ვიფიქრებ. ფარხმალი ჯერ ბოლომდე დაყრილი არ მაქვს, როცა გონება სავსეა მხოლოდ სამსახურში გასაკეთებელი საქმეებზე უნებურად მოცურავე ფიქრებით, ერთადერთი გამოსავალი სმა არის, ისიც პარასკევობით. სამწუხაროდ მეათე ჭიქის შემდეგ პირდაპირ თვალებს ვახელ და უკვე დილა არის, თან თავი მტკივა. ერთ დილასაც პახმელიაზე ძალიან გავიჭინთე და ტრაკი მეტკინა. ისე რომ მთელი კვირა თავი არ დამავიწყა. ერთხელ ჩემს თანამშრომელს ვუთხარი წამო დავლიოთ თქო და მიპასუხა არ მესმევა ბუასილი მეწყებაო. ახლა კი გეტყვით ჩემი თანამშრომლის სახელს რადგან ტრაკი ისე მეტკინა რომ ჩემი თანამშრომელი შემეცოდა და უნიტაზზე ჯდომის დროს მასზე ლექსი დავწერე, ლექსების წერა დიდად არ გამომდის მაგრამ მაინც:

როგორც ალიონზე
მზიდან რვა წუთის წინ გამოგზავნილი პირველი სხივები
დედამიწის ჰორიზონტზე დამკვირვებელთან მიმართებაში.

როგორც ბრძოლის ველზე
ჯარისკაცებში შევარდნილი პირველი ტანკის ქვეშ შევარდნილი გმირის ხელში
გახსნილი ნაღმის ფითილში ჟანგბადის წვა
პირველი წამის მეასიათასედში.

როგორც ბავშვის პირველი ნაბიჯები.
როგორც წვიმის პირველი წვეთები.

როგორც პირველი ყოჩივარდები თოვლის ქვეშ
გაზაფხულის წინ
ზამთრის ბოლო დღეს
ძალას იკრებდა ბუასილი გურამის ტრაკში როგორც ყვავილი.

ტარაკნის დაცემა და აღზევება

you are alone

you know there is a moment in your life when you already forgot to care that your life is shit and you just eat your daily shit like it was shit to be shit every shit. today remi killed herself. i did not know that girl personally but only with facebook comments. still i dont know why does it hurt. but i ll make a note for future me: before killing yourself try following activities: 1...

another point of view: in the unmeasurable universe in a blink of a time in some random dot of a space there is a collaboration of some countable atoms. unity of which is so helplessly stressed that it will destroy her entity by herself and spread all linked atoms apart. nothing will ever care about it and this is funny and tragic same time.

we atoms grouped by natural selection cause it started because the universe started are so helpless because the universe started and there is no point in questions like why ? for what ? and when...

it hurts because she was helpless in all sorts of universes.

i wish there were a hidden alien technologies among us. preversing our personalities atom by atom link by link after our deaths and giving a warm hug and saying: "we all came through this, we dont know why we exists but you are not alone"...

that is the girl a month before from now if you are a time traveler 

you can search her before the date of this post and have a drink with her.

გურჯაანის ქრონიკები

უდაბნოში შეკრებილ ქვიშის ჯრგჯოში ჯრაგს ჯობი დაეჯრაჯა. მახლოდ ქვიშასა და ქვიშაში დაედო ქვა. გამოირბინა ხვლიკმა და მიაფსა. ქვამ დაიშიშხინა. ნახევარი შარდი ააორთქლა ნახევარი კი ჩრდილქვეშ შეიფარა. ეს დაინახა გურამმა და გული აუჩუყდა. ერთი არყის ჭიქა შარდი ჰქონდა შარდის ბუშტში. მაგრამ კეთილი გახლდათ და რითაც შეეძლო ქვას მიეხმარა. ქვამ გურამს მადლიერებით ეგდო და გურამის შარდიც ხვლიკის შარდს მიუმატა ჩრდილქვეშ. ქვა რამდენიმემაგად უფრო ბედნიერი გახდა.

გურამმა გაიფიქრა ორი კურდღლის შვილი და ერთიც ძაღლის რომ მაპოვნინა რა კარგ ფერმას ავაშენებდი თუ კურდღლები საწინააღმდეგო სქესების იქნებოდნენ. გზაზე მჯდარ კაცს ორი კურდღელი და ერთი ლეკვი გამოართვა და თავისი გამდიდრების გეგმაც გაანდო. მჯდარ კაცს ძალიან მოეწონა გურამის გეგმა და შეუქო. მაგრამ იქვე დასძინა რომ გეგმის თითქმის ყველა პროცენტი ცარიელი გულუბრყვილობა არის. შეიძლება რომელიმე კურდღელს რამე დაავადება შეხვდეს და გეგმის ჩანასახშივე გეგმასთან ერთად მოკვდეს. გურამმა დაამშვიდა და განუმარტა რომ ალტერნატიული გეგმაც ჰქონდა რომელსაც აამოქმედებდა ერთერთი კურდღლის გარდაცვალებით გამოწვეულ ფორსმაჟორულ სიტუაციაში. კერძოდ გარდაცვლილ კურდღელს დაკრძალავდა. ძაღლს აყეფებდა. ხოლო დარჩენილ კურდღელს საცივად გადააკეთებდა. კაცი გაუნაწყენდა და უთხრა რომ საჭმელად არ ჩუქნიდა კურდღლებს და კიდევ ერთი კურდღელი დაუმატა რომლითაც გარდაცვლილ კურდღელს ჩაანაცვლებდა საჭიროების შემთხვევაში.

სახლში მისულმა გურამმა ნახევარი კვერცხით და არყით ისადილა. ყვითელი უდაბნოს ალმურს გახედა ფანჯრიდან. მოეწონა რომ ფანჯარაში ყვითელი ფერი ჩანდა ხოლო სახლში ლურჯი კომპიუტერი და წითელი კლავიატურა ედგა. სხეულში სასიამოვნო ჟრუანტელმა დაუარა რაც სწორნაწლავში დაგროვილმა გადამუშავებულმა საჭმელმაც იგრძნო. განავალი ცნობისმოყვარეობით განიმსჭვალა და სურვილი გაუჩნდა საკუთარი თვალით დაენახა სამივე ფერი, ამიტომაც ტრაკს მოაწვა მაგრამ გურამმა ვერ მიართვა და ტუალეტში გაემართა მეტიჩარა ფეკალიებისთვის თავის ადგილის მისაჩენად. ტუალეტის კარების გაღებისთანავე გურამს ეჭვი შეეპარა თავის სიმკაცრეში. ტუალეტის კარები ღია დატოვა და უნიტზზე ფეხებით დადგა. რითაც განავალს საშუალება მიეცემოდა უნიტაზში ვარდნის დროს წამის მერამდენიმედი დროით დამტკბარიყო ფეხებსშუა ტუალეტის ღია კარების გავლით გადაშლილ ხედით. რომელშიც სამივე ფერი კარგად მოსჩანდა.

კუჭში გასვლის დროს ისეთ საინტერესო თემებზე ჩამოვარდა საუბარი მასსა და გონებას შორის რომ პირდაპირ აღფრთოვანდა. გონებამ დასვა საკითხი თუ როგორი უნდა იყოს კარგი ადამიანი. გურამის აზრით კარგ ადამიანს დახარისხებული უნდა ჰქონდეს აზრები და სურვილები ისე როგორც კარგი სახლი უნდა იყოს დალაგებული. შემდეგ გონებამ დასვა საკითხი. რა არის ადამიანისთვის მთავარი. გურამმა უპასუხა. ზურგჩანთა. გონებამ წარუდგინა კაცი მხარზე გადასაკიდი ჩანთით. შენ არა. გასწია კაცი გვერდზე გურამმა. ზურგჩანთა და არა მხარზე გადასაკიდი. მაჩვენე შენი ზურგჩანთა და გეტყვი ვინ ხარ შენ. მაშინ გონებამ გამოიყვანა ზურგჩანთიანი კაცი. რამდენი ბოთლი გეტევა ? კითხა გურამმა ზურგჩანთიან კაცს. ამ დროს ტუალეტის იატაკზე გამოვიდა ნამის ჭია. ეტყობოდა უნდოდა ესარგებლა შემთხვევით და ღია ტუალეტის კარებიდან სახლში გასულიყო. მაგრამ ზღუდეზე ფეხი უსრიალდებოდა და ისევ ტუალეტის იატაკზე ვარდებოდა. გურამმა შეუთვალა მოვრჩე ტრაკის გამოწმენდას. ჩამოვალ უნიტაზიდან და ჩუსტს დაგაბიჯებ ! არ უყვარდა გურამს ჭიები. წმენდა გააგრძელა და ზურგჩანთიან კაცს მიუბრუნდა. რამდენი ჯიბე გაქვს ?  What ? უპასუხა კაცმა. ა უცხოელი კაცი ყოფილა. არ ვიცი ინგლისური. უთხრა გონებას გურამმა. ნამის ჭიამ მეასე გასვლის ცდაც უშედეგოდ დაამთავრა. გურამმა ტრაკში გამოსმულ ქაღალდს დახედა. ქაღალდი უკვე ღრუბელივით სპეტაკი თეთრი იყო. რაც წმენდის დასასრულს ნიშნავდა. ნამის ჭიის ბედზე დაფიქრდა. ისიც ისე დადის ტუალეტში როგორც მე უდაბნოში. რაღაც საერთო გვაქვს. ამიტომ იყოს აქ. მაინც ტუალეტს ვერ გასცდება. თან არ იკბინება.

გურამმა ხელები დაიბანა. კომპიუტერი ჩართო და ფეისბუქში შევიდა. 1 ფრენდ რექუესთი ქონდა უდაბნოს ქვისგან. გურამმა დაიმატა ქვა მეგობრებში და თავის შესაქცევად ქვის ფოტოალბომების დათვალიერებას შეუდგა. როგორც ჩანდა ქვა ბედნიერი გახდა მის ჩრდილში დაგროვილი შარდით რასაც ბოლოს დადებული რამდენიმე ფოტოთი უსვამდა ხაზს. ქვა ონლაინ იყო. გურამმა მიწერისგან თავი შეიკავა.

ძაღლს შეხედა. შენ რომ ყეფას დაიწყებ ნამის ჭია ტუალეტის კარის ზღუდეზე ავა. ამის ჩალაპარაკებას ცუდად დაემთხვა გურამის ფერმის გეგმის ჩაშლა. მამალი კურდღლები დედალ კურდღელს ყურადღებას არ აქცევდნენ და ერთმანეთთან სექსით დაკავებულიყვნენ. ოთახში ფეისბუქის მესიჯის ხმა გაისმა. გურამს გული აუჩქარდა. ფაქტი იყო ქვა სწერდა რადგან ფეისბუქში მეტი მეგობრები არ ყავდა. არყის ნახევრად სავსე ბოთლი აიღო და კომპიუტერს მიუჯდა. მალევე გაუგეს ერთმანეთს. ქვამ პაემანზე დაპატიჟა მხოლოდ ერთი პირობით თუ ნამის ჭიას ტუალეტიდან გამოუშვებდა. ქვას უნდოდა რომ მის ქვეშ დაგროვილ სინესტეს სიკეთეში ეპოვნა დანიშნულება. ქვის ქვეშ დაგროვილ სინესტეს რა ფასი აქვს თუ ნამის ჭია არ გამოყენებს. გურამმა ცოტა კი იეჭვიანა მაგრამ მაინც დასთანხმდა ქვას. კურდღლების გამრავლებიდან მაინც არაფერი გამოდიოდა და ქვასთან მეგობრობაც არ ჩაშლილიყო. ქვამ ასევე სთხოვა გურამს გამოსვლის წინ ბევრი წყალი დაელია.

შუაღამისას გურამი ჩუმად გაიპარა სახლიდან. ისე რომ ნამისჭიას არ გაეგო. რომანტიულ ვარსკვლავებიანი ღამე იყო. ქვასთან მოფსმა მოუნდა. მოფსმის დროს ცაში აიხედა და რძიანი გზის გალაქტიკის სპირალის ხაზი დაინახა რომელიც მთელ ცას გასდევდა ზოლად და ჰორიზონტზე უერთდებოდა უდაბნოს. გურამი დაფიქრდა გამოყლევდა და მოკვდა.

შუ

მისვლა 1. ზალაში ზის სპალნა. სპალნაში ზის ლოჯი. ლოჯში ზის ვანა. ვანაში ზის ტუალეტი. ტუალეტი ზის. უნიტაზი.

მისვლა 2 განა 4.

მისვლა 3 რჩევა. აიღე მახვილი და დააგე იატაკზე ლამინატივით.

გასტეხს ქვასაცა მაგარსა დუნდული იმ გოგოსი.

რა კარგი ამინდია რა კარგი და მშვენიერი რა კარგი და მშვენიერი განა არის ნემიროFი ?

ჩავჯექი ტაქსში ტაქსი დაადგა შორ გზას ოთხი ბორბალი ბორგავს მე ვარ მეფე ორმოცდაათი კილოგრამ. 

ამოიყვანე მზე და ჩაიყვანე სწრაფსწრაფად რომ ხალხს ელვა ეგონოს დაუძახე დევს რომ დაუძახოს გველეშაპს რომ დაუძახოს ჭიანჭველას რომ დაუძახოს ვერავის.

.

მარიამობა

ეკლესიის ეზოში სიცივემ გამაღვიძა. თბილად ჩავიცვი და გამოვძვერი ნამიანი კარვიდან. მოსაფიქრებელი მქონდა როგორ ჩამეტარებინა დილის პროცედურები. მაგალითად როგორიც არის კბილების გამოხეხვა. სამი დღე არ მქონდა გამოხეხილი რის გამოც განსაკუთრებული შმორის გემო და სუნი მედგა პირში. გალავნს თვალი მოვავლე. მზე ჯერ არ ჩანდა. მაგრამ მაინც დილა იყო. დილის ტუალეტზე ფიქრი დამეზარა ამიტომაც სიგარეტს მოვუკიდე. უცნაურია არავის ახსენდება ეკლესია განსაკუთრებით საეკლესიო დღესასწაულებში. უკვე დაახლოებით მეექვსეჯერ დასახლებულ პუნქტში თუ მიღამდება ეკლესიას ვპოულობ და მანდ ვიძინებ. ჯერ არცერთი შემთხვევა არ ყოფილა ვინმე სიმშვიდე დაერღვიოს. ეზოს ახლოსაც არავინ არ მოდის. გუშინ შუაღამით მთვრალები პირდაპირ გზაზე ეყარნენ. ფანრის გარეშე მივდიოდი ყურადღება რომ არ მიმექცია და რამდენიმეჯერ წამოვკარი რამდენიმეს ფეხი. ერთადერთმა მანქანამ ჩამოიარა. მთელ სოფელში უკანასკნელი ფხიზელი კაცის დანახვამ ძალიან გამახარა. ხელი დავუქნიე. მძღოლმა გააჩერა კარები გააღო და გადმოვარდა. ჩემი ლაპარაკი არ ესმოდა და გზა გვაგრძელე. მთელი სოფელი გინების სევდიან ხმებში იყო გახვეული. პირველივე გალავნიანი ეკლესია სადაც დავინახე შევედი და კარავი გავშალე.

ხოლო როდესაც ნიკოტინი კუჭამდე მივიდა მივხვდი რომ აზრი აღარ ქონდა წინააღმდეგობის გაწევას სწორნაწლავთან. საზრიან მღვდლებს წინ დაეხედათ და ეზოში მომუშავე მუშებისთვის ტუალეტის აშენებაც დაევალებინათ. ნახვრეტის თავზე მოვთავსდი და მადლიერების გრძნობით გავიმსჭვალე. კუჭში გასვლის დროს ბევრ საინტერესო თემაზე ვიმსჯელე. მაგალითად დროის ნებისმიერ მოცემულ შუალედში ყველა ადამიანი ატარებს მუცლით განავალს. მღვდელის ნაწლავებიც სავსეა მაშინაც კი როცა საკურთხეველში იმყოფება. კარგი იქნებოდა საკურთხეველში შესვლის წინ ნაწლავებს ირეცხავდნენ. პირველად გული დამწყდა იმაზე რომ ფიქრისთვის ასე პროდუქტიული დრო ისედაც ცხადი ფაქტების კონსტანტირებაზე დავკარგე როდესაც შემეძლო უფრო მნიშვნელოვანი საკითხები გადამეწყვიტა ხოლო მეორედ იმაზე რომ მღვდლებს ხელების დასაბან სისტემაზე არ ეზრუნათ. ჯერ ნამიან ბალახს ვუსვი ხელები და უფრო გულმოდგინებით ფრჩხილები მერრე მთელი ბოთლი სასმელი წყალი დავხარჯე. რის მიუხედავად მომდევნო ღერი სიგარეტი თითქმის ხელშეუხებლად ჩავიდე პირში.

ასეთი კანონზომიერება არსებობს ბუნებაში. დილით ადრე მხოლოდ საქმიანი ადამიანები დადიან გზებზე. ღამით შეიძლება სასიკვდილოდ გაგიმეტონ მაგრამ მზის გამოჩენამდე თუ ადამიანი გარეთ გამოდის გაუვნებელყოფილი და უწყინარია. ოღონდ ეს ისეთი დილა ჩანდა მშრომელი ადამიანებიც ვერ წევდნენ თავს. ძალიან დამწყდა გული ვინმე გოგონასთან ერთად რომ არ გამეღვიძა კარავში. მარტოობიდან ფიქიკურ შეშლილობამდე თითქმის არ არის საზღვარი. ზოგიერთ ადამიანს არ შეუძლია უზრუნველყოს თავის არა მარტოობა ყოველთვის.

მაგ სოფელს გავცდი განსაკუთრებით მსმელი ხალხი სადაც ცხოვრობდა. კიდევ რამდენიმე სოფელი გავიარე მშიერი ძაღლების მეტი არაფერი შემხვედრია გზაში. ძალიან მომშივდა. იმიტომ კიარ დილით საჭმელი რომ არ მქონდა ნაჭამი. უბრალოდ ორი დღე ვერაფერი ვჭამე. ყველა მთვრალი იყო ვერავისთან ვერ მივედი თხოვნით.

შემდეგ გენიალური არგუმენტი მომივიდა. დილით ჩვეულებრივი ადამიანებიც ნაკლებად აგრესიულები უნდა ყოფილიყვნენ. უფრო მოგვიანებით ეგეც სულერთი გახდა. ისიც კი ვიგრძენი როგორ შევიდოდი ვინმეს სახლში. დამუკიდებლად მოვძებნიდი პურის ქვაბს. შევჭამდი პატრონის თვალწინ რამდენიმე ნაჭერს. მოვთხოვდი წყალს. ვეტყოდი გამარჯობას და თუ რამე კრიტიკულ კითხვას არ დამისვამდა დავემშვიდობებოდი.

აქედან თხუთმეტ წუთში სახლის ეზოში ვიყავი. არც ძაღლი ყავდათ არც მამალი. მასპინძელოს დაძახება არ მინდოდა. დილამშვიდობისას და გამარჯობას ვყვიროდი. კაციშვილმა არ გაიღვიძა. არადა ეზოში ნედლი საზამთროს ქერქები ეყარა.

მომდევნო ეზოში დიდი დაბმული ძაღლი დამხვდა. კარგი ყეფა ამიტეხა. სახლის კუთხიდან მოხუცი ქალი მოდიოდა. ზედაც არ შემომხედა ისე გააგრძელა გზა საქათმისკენ. ჩაყარა შიგნით სავარაუდოდ სიმინდი. ერთი პირობა ვიფიქრე ყრუ ხომ არ მახლავდა. მარრა რომ მოტრიალდა ძაღლს დაუყვირა გაჩუმდიო. ძაღლიც გაჩუმდა. ძაღლს რაღაც ღირსეული სახელი ერქვა. ვერ დავიმახსოვრე. მოხუც ქალს ასე მივმართე:

გამარჯობა დიდი ბოდიში რომ გაწუხებთ დილით ადრე ერთი ნაჭერი პური ხომ არ გექნებათ ?

ამ ქალმა მიიდო ხელი ლოყაზე და მკითხა რომელი ვიყავი. ვუთხარი რომ აქაური არ ვარ. თან ოდნავ გვერდულად დავდექი დიდი ზურგჩანთა რომ დაენახა. ორი დღეა გზაში ვარ მეთქი და პურის ფული სულ გამომელია.

მოვიდა ახლოს. ნელა დადიოდა ძალიან. წელში მოხრილი. შემომხედა. გულუბრყვილოდ გაღიმების მეტი რა ვიცოდი. იმედი დავიტოვე ასე ახლოს მაინც ხედავდა.

მაინც ვერ გიცანი. თქვა ბოლოს.

სადღაც პირველი სართულის ბნელ ნესტიან ოთახში შემიპატიჟა. მითხრა არაყი აღარ მაქვს ღვინო დამიტოვეს ბიჭებმა შარშან და მაგას გამოგიტანო. წავიდა. ათი წუთი არ გამოჩენილა. ძალიან მოუვლელი ოთახი იყო. ძველი წითელი ფიცრებით იატაკზე. ყავისფერი ავეჯით. ცარიელი ცემენტის კედლებით. რაღაც პატარა საანგარიშოიანი და საათიანი დაფა ეკიდა. საათი გაჩერებული იყო. დაფაზე ეწერა "ივანე გარდაიცვალა 17 დეკემბერს" და წელი.

მომიტანა სპრაიტის პოლიეთილენის ბოთლით სტაფილოსფერი ღვინო. სამი ნაჭერი პური. ნახევარი ყველის გუნდა. რამდენიმე დღის წინ შემწვარი ცივი კარტოფილი. გამომიღო გაბზარული თეფში რომელსაც ისევე ესაჭიროებოდა გარეცხვა როგორც გვერდებ ამოტეხილ უკვე გაშავებულ თლილ ბროლის ჭიქას.

ასე ხუთი წელი იქნება ყლეზე მკიდია სადღეგრძელოებიც და სუფრა. ქუჩაში ვსვამ არაყს და სახინკლეში ვჭამ ხინკალს ლუდის მიყოლებით. მარრა რეავ მაინც მასპინძელი იყო და ვიდრე დავლევდი ივანეს ხსოვნა იყოს თქო. გაგიმარჯოს შვილოო მითხრა ქალმა.

ვკითხე შვილები თუ ჰყავდა. კი მყავსო უნდა ჩამოსულიყვნენ გუშინ და არ ჩანანო.

მეორე ჭიქაზე ვუთხარი დიდხანს ეცოცხლა.

მიპასუხა ჩემი ხნის მოიყარეო.

შენ ჭამე და მე ეხლავე მოვალო. კიდევ ერთი ჭიქა დავლიე უსადღეგრძელოდ. მაინც ცუდ ხასიეთზე ვიყავი. ცუდი გაკეთებული შაქრიანი ღვინო იყო. დაბრუნდა კალათით. დიდი მადლობა მეთქი. შენთან ერთი თხოვნა მაქვსო. სასაფლაომდე გამომყევიო. მარტო აღარ შემიძლია სიარულიო.

ვიფიქრე ჯანდაბას გავყვები. ერთი საათი მაინც ვიარეთ სასაფლაომდე. კიდევ ერთი საათი საფლავს ვერ მივაგენით. თან ეს ზურგჩანთაც წამოვათრიე. შემეშინდა ვინმე არ შესულიყო ამ ქალის სახლში. მერრე აღვაწერინე საფლავი. დავსვი ვიღაცის საფლავის სკამზე. ყველა საეჭვო საფლავს სურათი გადავუღე და ვკითხე რომელი იყო. მაგ პატარა ეკრანში რა დავინახო სათვალე არ წამომიღიაო. ვიღაც კაცმა გამოიარა გამარჯობა უთხრა და მოიკითხა. როცა წავიდა ქალმა თქვა საიდანაც მოვიდა მაქეთ წავიდეთო. სადღაც გადავუხვიეთ. ოთხი დამპალი ჯოხი ერჭო საფლავის კუთხეებში. მავთულით გადაბმული. მარტო მანდ არ ჩანდა საჭმელები დაყრილი. შემრცხვა მაგრამ მაინც ვკითხე ეს ხომ არ არის. არც წარწერა ქონდა არც ჯვარი. კიდევ კარგი ეგ აღმოჩნდა. დაიწყო ბალახების დაგლეჯვა. მეც მივეხმარე. კალათიდან ამოალაგა რაღაცეები. მე ღვინო მომცა ისევ და დალიეო. დავლიე. დავჯექი მოშორებით. ვიჯექი ასე დიდხანს. ის ქალი იდგა საფლავზე. ხმა არ ამომიღია. არც რამეზე მიფიქრია. ოთხი ღერი მოვწიე. ბოლოს წამოვედით.

რაღაც მურაბები გამომიტანა. წაიღეო. მადლობა გადავუხადე და წამოვედი. გამოვცდი სახლს მაგრამ მივტრიალდი უკანი ისევ. ეზოში იჯდა სკამზე და ძაღლს უყურებდა. რამე ხომარ დაგრჩაო. ახლოს რომ მივედი ცუდი სუნი ასდიოდა და ჩახუტება გადავიფიქრე. გზაზე თბილისის მარშრუტკა შემხვდა. გვერდზე ახალგაზრდა გოგონა მომიჯდა. ძალიან ლამაზი იყო. მთელი გზა ვფიქრობდი რომ მისი სახის უკანაც თავისქალა იმალებოდა ისეთი როგორებიც საფლავებშია. ჩამოსვლის დროს მძღოლს ვუთხარი ბოდიში ფული არ მაქვს თქო. მძღოლს არაფერი უთქვია.

გასტრონომი

თოვლიანი დღე იყო. ძალიან გვშიოდა. ჩადგმულ ჯიხურში კარგი ხორცები იცოდნენ. რომ ვუახლოვდებოდით მეგობარი ცოტა შორი გზით წავიდა. კუჭი მეწვოდა უკვედა ვუთხარი ბარემ ბათუმიდან მოვუაროთ თქო. ბათუმინდან არა მაგრამ დიდუბეში მივხვდით რომ ბავშვურად ვიქცეოდით და უკან დავბრუნდით. ჯიხური დაკეტილი დაგვხვდა. ხელები ჩამოყრილი გვქონდა უკვე. გზასაც გამდგრები ვიყავით მაგრამ ერთი ბიჭი დავინახეთ აფთიაქთან გემრიელად ილუკმებოდა დიდ თეთრ ბლინებს და ლიმონათსაც აყოლებდა ერთჯერადი ჭიქით. სხვარა გზა იყო შევედით ჩვენცდა ჩიზბურგერიდა გაზიანი სასმელი ვითხოვე. ჩემმა მეგობარმაც იგივე ოღონდ ატმის წვენით. ორმაგი მომიტანეს ასპირინის დიდი ფილებით შუაში ომეპრაზოლით და ანალგინით შეკმაზული. ვერ გეტყვით რომ უგემური იყო. პიცასაც გეახლებოდით სიამოვნებით მაგრამ ფული აღარ გვრჩებოდა. თან ჩემს მეგობარს რაღაც სმექტას ატმის წვენი მოეწონა. სამჯერ გაახსნევინა ჭიქაში. მე საერთოდ მარტოსული ადამიანივარ. დამომეჩვენარომ ყველაფერთან ერთად დახლიდარმა გამიღიმა. ხალათის მკერდზე დამაგრებულ წარწერას რომ დავუწყე გარჩევა ერთხელაც აღარ შემოუხედავს.  მკერდი მკერდია ჰო ყველას გვაქვს ეტყობა მარცხენაზე რაღაც ჭირდადა შინაგანი ტკივილი გაახსენდა მაგასთან დაკავშირებით. ყოველშემთხვევაში წამოსვლისას ნოშპის სათითაო აბი დაგვირიგეს კბილის საჩიჩქნად. იმ საღამოს ჩემი მეგობარი დაბერდადა მოკვდა. მაინც კარგია ბოლოს ერთად რომ ვისადილეთ. ეგ ბოლო მეგობარი იყო. აი ასეთი კარგი მეგობარი მყავდა. თქვენ კიდევ არ იცოდით.

.

ყოველ დილით

ყოველ დილით.
გარიჟრაჟზე.
ვიღვიძებ.
მაშინვე ვიხდი საბანს.
ვდგები და ვიღიმები.
ვაკვირდები როგორ მშვიდად სძინავს ჩემს შვილს.
ვკოცნი შუბლზე. მიშორებს.
თავზე ვადებ ხელს და მშვიდდება.
გრძნობს რომ მამა ვარ.
ძილს აგრძელებს.
მივდივარ ღუმელის ასანთებად.
რადგან ოთახები უნდა გათბეს.
როცა გაიღვიძებს არ შესცივდება.
სითბოს დადგომამდე პირს ვიბან.
იღლიებში დეოდორანტს ვისვამ.
ტუალეტში შევდივარ და გამოვდივარ.
ჩაიდანს ვადგამ და ძილიც მერევა.
ხელს ვუწევ მაღლა.
როცა ვუშვებ ლოგინზე უვარდება.
ყურში ვუჩურჩულებ ანდაზებს ადრე ამდგარ ცხოველებსა თუ ადამაინებზე.
ცოტა ხანში უკვე ეღიმება.
მაგრამ თვალების გახელა ისევ ეზარება.
ვუყვები რამხელა თოვლი არის მოსული გარეთ.
ნაძვის ხეები კი სულ გათეთრებულან.
თვალებს ახელს.

ყოველ დილით.
ვიღვიძებ ალიონზე.
ჩემს ცოლს საბანს ვუსწორებ.
თმებს ვუწევ.
კისერში ვკოცნი.
ხელს ვუყოფ ტრუსიკში.
მიშორებს.
მივდივარ სარკესთან.
ვიღიმები.
ვიხეხავ კბილებს.
ვისვამ დეოდორანტს.
შევდივარ ტუალეტში და გამოვიდვარ.
ვანთებ ღუმელს რომ ოთახში სითბო იდგეს.
ვსვამ ჩაის.
ვატან კარაქიან პურს ვაშლის ჯემით.
ვუწევ ხელს მაღლა და ვუშვებ.
უვარდება ლოგინზე.
ყურში ვუჩურჩულებ ამერიკის პრეზიდენტების სახელებს.
ეღიმება მაგრამ არ იღვიძებს.
ვუყვები რომ გარეთ მშვენიერი ამინდია.
თოვლი ჯერ არ დევს.
თვალებს ახელს.

ყოველ დილით.
იღვიძებენ ძაღლები.
ბეღურები.
მამლები.
დასხვა გარეული ან შინაური ცხოველები თუ ფრინველები.
ცივა და გაღვიძება არ მინდა.
ღუმელი კედლის კუთხეში დგას.
დეოდორანტი პიანინოს თავზე.
კბილის ჯაგრისი აბაზანის თაროზე.
უნიტაზი ტუალეტში.
საქმე კი არაფერი მაქვს.
ამოდის მზე.
ჯერ ფეხებზე მცხება.
ვმალავ საბნის ქვეშ.
შემდეგ ზურგზე საბნის გავლით.
ბოლოს სახეზე მანათებს.
თვალებს ვახელ.

მარი როგორც მარი

კრაკოვი. 4 დეკემბერი. პირველად გავიღვიძე. ძალიან მრცხვენია ოღონდ არ ვიცი რატომ. საშვილოსნოს უკანა კედელი მტკივა. სხვამხრივ ტანზე სილურჯეები არ აღმენიშნება. მოსწავლეებს ალბათ თვალებში პირდაპირ უნდა ვუყურო.

კრაკოვი. 5 დეკემბერი. პრინციპში ერთმხრივ კარგია ჯერ არ ვბერდები. მთავარია დირექტორი ან დაცვა არ ყოფილიყო. საერთოდ რატომ ვნანობ. მარრა მახსოვდეს მაინც. დღეიდან ისევ აღარ ვსვამ. მთელი დღე ავტობუსით დავდივარ. ტელეფონს მოგვიანებით ჩავრთავ. ნეტავ გამოტოვებული ზარების სერვისი ავტომატურად არ იყოს გააქტიურებული. მსიამოვნებს გზების ყურება ფანჯრიდან როგორც ადრე. მაგრამ ეს მელანქოლია არ მსიამოვნებს. სამწუხაროა რომ ჩემგან არაფერი გამოვიდა. მასწავლებელი ხდება ის ვისგანაც არაფერი გამოდის. მუსიკის მასწავლებელი რაჩემიყლეა.

7 დეკემბერი. კრაკოვი. რაკარგი მოვიფიქრე რომ აიფონში დღიურს ვწერ. როგორც კი ჩავრთე მოსწავლეებმა დამირეკეს. ხუთმა ერთად. ღმერთოჩემო. რაღაც წვეულებაა. Respawn party. მივდივარ აბა რაყლე ვაკეოთო მარტომ.

7 დეკემბერი. კრაკოვი. What the fuck ? გავიხედოთდა ვაჟბატონი დგას ავტობუსში. ათი წელია არ მინახავს. ან კრაკოვში საიდან მოხვდა. ჩახუტება ხომ არ იცის. ხელები მაღლა ქონდა აწეული მერომ ჩავეხუტე. არადა ხომ ვიცი როგორ უნდა მაგასაც. ძალით ჩამოვაწევინე ხელები წელზე. თხუთმეტი წუთი ასე ვიმგზავრეთ. ხმა არ ამოუღია მეკიდევ ტირილი მინდოდა. კიდევ კარგი ტელეფონი ჩავრთე და წვეულებაზე მივდიოდი. მერრე ცოტა გავმხნევდი. რადროს ტირილი იყო. ეგ ხელი ტრაკზე დავადებინე. ისევ მე თორემ ეგხო რამის მომფიქრებელი არ არის. წავიყვანე ჩემთან. რამის არ წამომყვა. ვუთხარი აბაეხლა დროზეთქო. გზაში პოზას ვიფიქრებდი. რამე განსაკუთრებული მინდოდა. თან ვულგარულიც რომ არ ყოფილიყო. თან ეგ ახლა ალბათ ალუბლის გემოს გრძნობდა პირში რომგეკითხა და გული ქონდა აჩქარებული. ვკითხე მეგობრები გყავს აქთქოდა კი ღვიძლიო. ო და ისეთი მოვიფიქრე ცრემლი მომადგა. ოთახში რომ შევედით სკამზე დავსვი. მუხლებზე გადავაჯექი. არადა გადავაჯექი რა ცუდად ჟღერს მე სხვანაირად გავაკეთე ეგ. სახე დავუჭირე და ვტიროდი. რამდენი ხანი ველოდებოდი ამას. ვიცოდი რომ როდესღაც ასეც მოხდებოდა. ოთახში თბილოდა მაგრამ გახდას კიარ აპირებდა მე რომ არ მექნა იჯდებოდა ეგრე ალბათ. მერრე კალთაში ჩავუჯექი  და ზურგით მივეყრდენი. რამის წელში გამწყვიტა ისე შემომხვია ხელები. ძალიან უჭირს ემოციების გამოხატვა. ისე რა კარგი კვნესა ვიცი. სამეფო პირდაპირ. მეამაყება რომ მახსენდება. კიდევ წელი გამიოფლიანდა.

8 დეკემბერი. კარგია რომ მინეტის გაკეთება არ მთხოვა. პრინციპში უარს არ ვეყტოდი ისე მიყვარდა იმ მომენტში. გეგონება სულის ნახევარი შევივსე დაკარგული ნაწილით. ძალიან მომენატრა ბავშვი და ქმარი. აეროპორტში მივდივარ რომ დავხვდე. ბავშვს კრაკოვს დავათვალიერებინებთ. თავს მშვიდად ვგრძნობ. ერთი კვირა ვიქნებით და უკან დავბრუნდებით. გავინაბები ოჯახურ იდილიაში. როგორ მიყვარს ეგ წინადადება.


.

ვარლამი ყველგანმავალი

პირველი წინადადება. მეორე წინადადება. ღამით აცივდა. მეოთხე წინადადება. კორპუსებს შორის თოვლი მოვიდა. ნუ სხვაგანაც მოვიდა. ორი ბეღურაც არ ჩანდა. ალბათ სადაც დაიძინეს ფეხებით მიეყნინნენ. გაიფიქრა ვარლამმა. წინა დღით რომ სვამდა ადრე გაიღვიძა. მაშინ როცა თოვლი ლურჯი იყო ლამპიონებთან ახლოს და ყველგან.

ვარლამს ძირითადად არ გამოსდიოდა ადამიანის ძირითადი აქტივობები რის გამოც განსხვავებული ნიჭი განუვითარდა. ანუ ფიქრი გახდა ვარლამის მთავარი საქმიანობა. თითქმის ყველაფრის მოფიქრება შეეძლო. იმისაც თუ როგორ ქონოდა წარმატება დანარჩენ აქტივობებისას. მაგრამ ამეების მოფიქრებას ყოველთვის მომავლისთვის დებდა რადგანაც ეგ დიდ მობილიზებას მოითხოვდა. განსაკუთრებით სიამოვნებდა ფიქრისთვის გემრიელი საჭმელის და სასმელის მიტანება.

თავიდან ვერ აკეთებდა გემრიელ საჭმელს და საჭმელს საერთოდ. მაგრამ ერთხელ გადაწყვიტა რომ საჭმლის შექმნაზე ფიქრში დახარჯული დრო უკვე შეიძლებოდა ტყუილად დახარჯულად არ ჩაეთვალა. იყიდა მასალა. ტაფა და სხვადსხვა ხელსაწყოები. ერთი კვირის განმავლობაში დღეში დაახლოებით სამ საათს ფიქრობდა. დაადგინა სხვადასხვა ნახევარფაბრიკატებს და ნედლეულს შორის შესაძლო კავშირების და კომბინაციების სავარაუდო შედეგები და მათი ტაფასთან შესაძლო კავშირისას მოსალოდნელი გემოს კანონზომიერების თავისებურებები. მოგვიანებით აღმოაჩინა შემდეგი ფაქტები:

1. მარილი არის აუცილებელი.
2. არსებობენ საჭმელები რომლებშიც ბოსტნეულის გემო დომინირებს და ასეთს დაარქვა ბოსტნეულის ტიპის.
3. არსებობენ ხორცის ტიპის საჭმელები. მაგრამ კვერცხიც ხორცის ტიპი საჭმელია. როდესაც მაგალითად შემწვარი კვერცხი კუჭში ჩადის აღძრული შეგრძნება ძალიან გავს ხორცის ჭამის დროს აღძრულ შეგრძნებას.
4. მთავარია ტაფა გააცხელო და მერრე დადო ზედ საჭმლის მასალა. სხვა შემთხვევაში მიიწვავს.
5. ტომატს შეუძლია დანარჩენი ინკრედიენტების გემოების გადაფარვა. ასევე ხახვს.
6. იმისთვის რომ საჭმელი გემრიელი გამოვიდეს წინასწარ უნდა წარმოიდგინო საჭმელის გემო და ყოველი ახალი ინკრედიენტი ტაფაში საჭმლის საბოლოო გემოსკენ გადადგმული ნაბიჯი უნდა იყოს.
7. იმპროვიზირების შემთხვევაში ყველაზე მნიშვნელოვანია ერთმანეთში ურთიერთგამომრიცხავი კომპონენტები არ შეურიო.

ზუსტად ვერ გადაეწყვიტა კუჭის წყლული ჰქონდა თუ უბრალოდ კარგად გამოსდიოდა კულინარიაზე ფიქრი. მაგრამ ყოველთვის თვითონ არ იმზადებმდა. თვლიდა რომ საჭმლის ჭამით მიღებული სიამოვნება ვერ აბალანსებდა მომზადებაზე ფიქრში დახარჯულ დროს.

როდესაც სვამდა თავს თავიდან გაცილებით კარგად გძნობდა. ხოლო თუ მარტო სვამდა და მთვრალი ვერაფერს კარგს ვერ მოიფიქრებდა განწყობა უფუჭდებოდა. ერთი პირობა ყველა საკითხთან დაკავშირებით თავის შეხედულებებს აგროვებდა. ბევრი ფიქრისგან თუ სმისგან დროთა განმავლობაში მოვლენების ზედმეტად სენტიმენტალურად აღქმაში გამოიჭირა თავი. მაგალითად ჯერ კიდევ თუ ბნელოდა და თოვლიან კორპუსებიან ტროტოარებს ხედავდა თან ლამპიონებით განათებულს უცნაურ ხასიეთზე დგებოდა. დავუშვათ ზაფხულში შეიძლებოდა მონატრებოდა ეგ შეგრძნება და დისკომფორტი ეგრძნო.

გოგონებს მოსწონდათ ვარლამი როდესაც საინტერესოდ იქცეოდა. მაგრამ ვარლამს არ შეეძლო ყოველთვის საინტერესო ყოფილიყო ან კარგი ხასიეთი შეენარჩუნებინა დიდხანს. სამაგიეროდ თვლიდა რომ არსებობდნენ ისეთი გოგონები რომლებსაც ყველანაირი ვარლამი მოეწონებოდათ. ასეთი ვინმეების მოძებნა კი დიდ დროს და თავის დახვეწას ითხოვდა. უფრო ადვილად ეჩვენებოდა გოგონებს მოეძებნათ ვარლამი ვიდრე პირიქით. ამისათვის სულ ფიქრობდა რამე დიდის გაკეთებაზე.

კარგი არაფერი გაახსენდა. ჩაის დალევის შემდეგ პოეზია იგრძნო. დაწერა ლექსი "ჩაის ბოლოდან მეორე ყლუპი". ლექსი ასე იყო - ჩაის ბოლოდან მეორე ყლუპი კარგია. შევიდა უნიტაზთან. სამმაგი ნაკადით მოფსა. რის გამოც გაიფიქრა რომ კარგი დღე იქნებოდა. არც ისე ხშირად ხდება რომ ადამიანი ორმაგი ნაკადით ფსავდეს. მაგრამ ძალიან ცოტაა ისეთი შემთხვევა რომელიც სამმაგი ნაკადით მოფსმას გულისხმობს.

სიარულის შემდეგ ზოოპარკზე გადამავალ ხიდზე მოხვდა. ორი მურა დათვი. ორი ბენგალიური ლომი. ორი კუმაონის ვეფხვი დადიოდა თოვლიან სამ ვოლიერში. გამარჯობის თქმის მსგავსის თქმა მოუნდა. წინკმლავი განმკლავი ზემკლავი.

ახლა რაც შეეხება საქმეს. ყველაფერი მდგომარეობდა ჩანთაში. რომელიც მდგომარეობდა ქალაქში. რომელშიც მდგომარეობდა კორპუსი. რომელთანაც მდგომარეობდა ტანსაცმელი. რომელიც ემოსა ვარლამს. ანუ ჩანთა და ტანსაცმელი. რატომ ?

რისგან შედგებოდა ვარლამი. ქურთუკი შარვალი ჯემპრი ჯემპრი პერანგი ბათინკი წინდა საცვალი ხელთათმანი ფლიაგა სანთებელი სიგარეტი კევი ბრიტვა სარკე დეოდორანტი ფლეშკა მობილური. და ჩანთა ამ ყველაფრისთვის. კსტაწი ორი ქუდი ჰქონდა. შავი და სტაფილოსფერი. ჩანთა მოუხერხებელი იყო ღამის ლაშქრობებისთვის. ჩანთა იყო მხარზე გადასაკიდი. რა არის ღამის ლაშქრობა. ეს არის ესეთი რამე როცა სვამ და სადმე წასვლის ხასიეთზე მოდიხარ. შეიძლება იყოს ზღვაზე. შეიძლება იყოს ქალაქის მეორე ბოლოში ლიანდაგებიან მიტოვებულ ვაგონებთან. და ეგრე შემდეგ. მარტო არა რათქმაუნდა. არც ბიჭთან ერთად.

ვარლამი უნდა იყოს მობილური. დათვრეს იქ. გამოფხიზლდეს მანდ. ჩანთა ხელს უშლის. რა ქნას რა ქნას.

აი ზუსტად ამაშია აზრი. ბედად ისეთი ქურთუკი იყიდა ყველაფერი რომ ჯიბეებში ეტეოდა.

- ეს კარგია - თქვა ვარლამმა - ყველგანმავალი - გაიფიქრა ვარლამმა.

.

ამერიკელი ჯარისკაცი

ათ აგვისტოს სუპერმარკეტში ამერიკელ ჯარისკაცს კანფეტი დაუვარდა შვიდმა ქალმა და კაცმა ერთდროულად მივაწოდეთ

.

ვაზისუბანი

ვაზისუბანი მდებარეობს კალიფორნიიდან ოციათას კილომეტრში. ჯერ კიდევ ადამიანისგან აუთვისებელ ტერიტორიაზე ფლორა და ფაუნა შემონახულია პირველადი სახით. ხშირი გავრცელების მპოვე ბოტანიკური სახეობებიდან აქ მრავლად ვხვდებით ცხრა სართულიან ხრუშოვკებს, სხვადსხვა სახის გარაჟებს, ჯიხურებს და მომცრო მაღაზიებს. ამ უკანასკნელის საკვებად გამოსადეგ ნაყოფში გამოირჩევა გომი, ზეკარი, პირველი და ოცთეთრიანი სანთებელა, რითიც იკვებებიან ადგილობრივი ძუძუმწოვრები. მგალობლებიდან იშვიათად ვხვდებით windows xp-ის logoff.wav-ს რომელიც ბინადრობს კორპუსებს შორის და გამოდის სანადიროდ შუაღამის ოთხიდან - ექვს საათამდე. ასევე დუდუკს, რომლის შემჩნევაც შესაძლებელია შეუიარაღებელი ყურითაც ვარკეთილის მეტროდან. ბუნებრივი წყლებიდან სამკურნალო თვისებებით გამოირჩევა "გიოს წყარო" და "მეგობრები ნოდარს". შებინდებასთან ერთად ვაზისუბნის ფერდობები მკაცრ იერს იძენს. ბევრჯერადი დაკვირვებებით ღამის ვაზისუბანში დარღვეულია ნატურალური სელექციის მიმდინარეობა, აღნიშნული გარემობის ხაზგასმით შეგრძნება შესაძლებელია უკანასკნელი ვინდოუსის გამორთვის ხმის შემდეგ, რაც თავისი ნოტობრივი აგებულებით ცხოვრების უკუსვლას მოასწავლებს. მზის ამოსვლამდე მხოლოდ ძლიერები გადარჩებიან, რომლებსაც შემდგომ მეცნიერები გლდანში განათავსებენ კაცობრიობისთვის საჭირბოროტო კვლევითი სამუშაოების ჩასატარებლად.

კრავთა ვარამი

იმ საღამოს იდგა დაუნდობელი განგსტერთა დღე.

მარშუტკის მძღოლი. პერსპექტიული ახალგაზრდა. ცხოვრებაში წაიკითხა მხოლოდ ტიტუს ლივიუსის - "ომი ჰანიბალთან" და "სამარშრუტო ტაქსის მძღოლი ნაბიჯ ნაბიჯ". რომელში ამოკითხულის გამოც იშოვნა ღრუბელი და ამოჭრა მასში ხუთი პარალელური ღარი. ინათხოვრა შავი ქუდი ინგლისური რეზინით. დალია ლიტრანახევარი კოკაკოლა და პატარა სპრაიტი. შეაკეთა სანდლები. ამოკერა ზოლიანი მაიკა. მოაძრო მაგიდას ფეხი და დაჭრა. დაიმახსოვრა წყვილწყვილად ერთი და ნახევარი. ორი და ერთნახევარი. ხუთიდა ოთხნახევარი. ათიდა ცხრანახევარი. გამოთქვა მძღოლობის მზაობა და გახდა მარშრუტკის მძღოლი. ყოველ ცისმარე დღეს ქუდს ხდიდა ღრუბელს ღარებში ხურდებს რომ ებზინათ. მკლავს ფანჯარაზე დადგუმლ მაგიდის ფეხს ანდობდა. დროდადრო ნელთბილ წყალს სვამდა. ჰანიბალთან ომს არასდროს იხსენებდა. ყოველივე ზემოთ თქმულს გაუმარჯოს.

მღვდელი. ნახარა ანაფორის ძალა (მძიმე) უშუქნიშნო გზებზე ზეზეურად გადასვლას მიეძალა. ქუჩაზე გადასვლისას მანქანებს სწერდა პირჯვარს. ისინი ჩერდებოდნენ ესკი გადადიოდა. საჭმლის დანაკლისებისას თაკილობას სათვალავში არჩააგდებდა და თავმდაბლობისგან პირდაპირ ჰოთდოგის ბუტიკს სწერდა პირჯვარს. საიდანაც დაყოვნებით კეჩუპ მაიონეზით შემკული ტკაცუნა სოსისიანი თბილი ფუნთუში გამოიწვდებოდა. მღვდელს მარშრუტკის მძღოლი შეიწირავდა ერთმანეთს რომ დამთხვეოდნენ უშუქნიშნო გზაზე რადგან მძღოლი ბრიყვი იყო მაგრამ ორივე მესამეს უყვარდა და არ ხდებოდა ასე.

შემდეგში მდიდარი. თავიდან ღარიბი ფანტაზია დამტკბარ დაკვირტულ გაუკუღმართებული. ცხოვრების უკუღმართობით შემთხვევით შემდეგში ნავთობთ გამგებელად შექმნილი კაცი დიდხანს ინახავდა უცნაურ აზრთა და საქმეთა გაუღვივებელ თესლებს შიგნეულის ბნელ კუთხეებში. ხოლო როცა ფულმა ჯოჯოხეთი გაანათა გაუხნსა გზა ყოველგვარ უკეთურობას. რომელიღაც რიგში ყველას ქედი მოახრევინა მის უნიჭო და ბოროტ სიტყვა და საქმეში გამოხატულ პოეზიის წინ წინ. რომელშიც ურევია ფრაზა რომ კარგი ქალი არ დაიდგავს უნაგირს და ის შეიძლება მოკვდეს. შემდეგში მდიდარი კაცის გასართობი გახლდათ ბუნებრივად განვითარებადი მართვადი ინტიმურ კონტაქტებზე გათვლილი სიტუაციების შექმნა. ჰქონდა რა ნაქირავები და გაწვრთნილი სპეციალური კადრები ამ საქმისთვის მისი პირველი საცდელი სიტუაცია გახდა ავტობუსის გატაცება. სადაც ტყეში ბოროტმოქმედები ავტომატების რიდით მგზავრ ქალებს აიძულებდნენ მგზავრ კაცებთან ჰქონოდათ კავშირი შემდეგი და შემდეგი პირობებით რის ვერ შეუსროლებლობის შემთხვევაშიც სიკვდილს უთვლიდნენ. ხოლო ამ მგზავრ კაცებიდან ერთერთი და მთავარი თავად შემდეგში მდიდარი კაცი იყო. ო და ეს არ იყო ბოლო. შემოსავლის წყაროდაც აქცია. ბილეთები მის თვალდადგმულ ტრანსპორტებში მილიონებად იყიდებოდა. მთავრობის წევრები ამაოდ ეძბდნენ ბოროტმოქმედებს და თავდავიწყებით კავდებოდნენ მის სერვისებით. შეეძლო მოვლენათაგანპირობება. შეეძლო სასურველი მგზავრი მიეყვანა და ჩაესვა სასურველ ტრანსპორტში. შეეძლო შუქნიშნების ფერებით ეთამაშა და კიდევ ბევრი რამე.

ყმაწვილი უფრო მძიმე წარსულით. მისი ჩაგვრა ადრეულ ბავშვობაში ჯერ კიდევ უწყინარმა მწერებმა დაიწყეს. შემდეგ ზოლიანებმა. შემდეგ ადამიანიებმა. ამასთანავე შეიძინა რეფლექსური თვისება რექციისა რის მეშვეობით ყოველთვის მზად ქონდა თავდაცვის მოძრაობა ყოველ თვალსაწიერის სავალალო ცვლილებაზე. იგი შეაწუხა სხვადასხვა დაავადებებმაც. ქრონიკულ ფორმით. რის გამოც გახდა ასოციალური და კონტაქტის გარეშე.

ვარამი. დღემ რა აილესა კბილები მოითავა შუადღე და საღამო დადგა დაუნდობელი განგსტერების. მათ მოიტაცეს მღვდელი და ყმაწვილი და მძღოლი მარშრუტკითურთ. ქალიშვილიც არ იჯდა მაგათ მეტი.

- მე ვმწყემსე ბეკეკები და მყავდა ათი. შემიჭამა მგელმა ერთი და გავბრაზდი ო გავბრაზდი. წავედიდა ვნახე მე ია და ვარდიდა ყაყაჩო მდინარე და ასე შემდეგ - თქვა მდიდარმა და ხელები დაიფერთხა.

ბიზნესმენებმა დაჩაგრეს მძღოლი და მღვდელი და როდესაც ჯერი მიდგა ყმაწვილზე მან ცხოვრებაში პირველად ყველა დახოცა იქვე მძოვარე ბატკანის ჩათვლით.

უაზრო არ იყო მისი გამოხედვა როდესაც გვამებს სტოვებდა

.

გაზი

გამათბობლიდან თეთრ მილებამდე
ჟვანიას ქუჩიდან წითელ მილებში
ყაზტრანსგაზიდან ყაზახეთამდე
ყაზახეთიდან დიდ ქარხანაში
დიდი ქარხნიდან მიწის ფენებში
ნავთის ორთქლიდან მილიარდ წლებში
მე ვარ დინოზავრი

.

პარალელოგრამი

პარალელოგრამი. პარალელოგრამის გვერდები ცხოვრობდნენ თბილად და ბედნიერად. AB-მ მოიყვანა ცოლად CD. BC გაყვა ქმრად DE-ს. შვეს კუთხეები A B C და D. ყველაფერი კარგად იქნებოდა რომ არა მათ ამოცანაში ჩამოსახლებული გადამკვეთი წრფე.

მარტორქა. ნამდვილი სახელი გიორგი. გიორგიმ კარგ ხასიეთზე გაიღვიძა მაგრამ მოგვიანებით სარკეში ჩაიხედა.

მეგობრობა. ყველმა მინდორში გაისეირნა. მოწყვიტა ყაყაჩო. დაინახა პური და შიგ დასახლდა. გაუდგნენ გზას. შემოხვდათ ღარიბი ხორცი. დააარსეს ჩიზბურგერი. იხარე ერო. მოკვდი მტერო.

გაზაფხულდა. ბაფტისტი თავისებური ქალბატონი ზღურბლს მიღმა შეჩერდა და ღრმად გაივსო ფილტვები. ყურთასმენა ჩიტებით იყო სავსე ხოლო ჰაერი დილის ქრისტეთი. მტრედმა კი ექსკრემენტი გამოყო.

დედმამიშვილი. გოგოთმოყვარე ყმაწვილმა აქაფქაფებულ დას გადახვია ხელი და ძუძუები ფერდზე მიიჭყლიტა.

პახმელია. ფანტასტიკურ ფილმებში კოსმოსური ხოლმადის დაჯდომის კადრის მუსიკალურ ფონში ვიოლინოს პარტია ასახავს ხომალდის მასშტაბურობით განპირობებულ მოულოდნელობის ფონზე აღძრულ უმწეობის შეგრძნებას. ხოლო დანარჩენი ინსტრუმენტები ხაზს უსვამენ ხომალდის ზომებს.

დასასრული. ისწავლე სწავლის ჯერ მწარე ჭამე გიორგიმ ამოცანა ამოხსნა ჩიზბურგერი პირში იახლა სარკეში ჩაიხედა ფანჯარაში გაიხედა უახლოეს მკერდზე იფიქრა გომი დალია და ფილმს უყურა.

.

კუჭის ტკივილი

1 კუჭის ტკივლის პირველი დღე     1.1 შესავალი     1.2 მიზეზი     1.3 თქვენ კუჭის ტკივილის პირველი ნიშნები გაქვთ     1.4 მოქმედების ინსტრუქცია     1.5 შედეგების შეჯამება 2 მეორე დღე     2.1 პირველადი პროფილაქტიკა     2.2 დიეტა 3 მკურნალობა     3.1 მედიკამენტები

კუჭის ტკივლის პირველი დღე

დღე 1: როგორ უნდა მოვიქცეთ კუჭის ტკივილის დროს

შესავალი

კუჭის ტკივლი ერთერთი ძლიერი ტკივილია საშუალოდ ჯანრმთელი ადამიანისთვის. გამოირჩევა იმით რომ ძირითად შემთხვევაში იკძალება ტკივილგამაყუჩებლის მიღება. კუჭის ტკივილი შესაძლებელია ათეული საათი გაგრძელდეს ხოლო მისი გავლა დამოკიდებულია იმაზე თუ რამდენად სწორად და ეფექტურად ვიმოქმედებთ.

სტატიით მხოლოდ იმ შემთხვევაში იხელმძღვანელეთ თუ თქვენ გრძნობთ რომ არ გაქვთ კუჭის და მისი მიმდებარე ნაწლავების კედლის გარღვევა და ამ დიაგნოზით სიკვდილი არ გიწერიათ.

მიზეზი

კუჭის კედლების გაღიზიანებას იწვევს სხვადასხვა საჭმლის სხვადსხვა ძნელად გადამუშავებადი ინკრედიენტები. კერძოდ ყველაზე ხშირად შეიძლება განვითარდეს თუ თქვენ ჭამეთ მაგალითად ბოლოკის შემცველი ქათმის სალათი მაიონეზში, ცივი ნიგვზიანი მხალი ან საცივი, ცივი ცხიმიანი მიმწვარი ფენოვანი ხაჭაპური ან რაიმე ინდივიდუალური გამაღიზიანებელი ინკრედიენტის შემცველი საკვები. ზოგადად კი პირველი სისხლის ჯგუფის მქონე ადამიანებს ბოსტნეულის მონელება უჭირით ხოლო მეორე ჯგუფის სისხლის მქონეს ხორცეულის.

თქვენ კუჭის ტკივილის პირველი ნიშნები გაქვთ

მაშ ასე თქვენ თქვენ რამდენიმე დღე ცუდად იკვებებოდით დღეს კი ჭამეთ ზედმეტად არასწორი საჭმელი. ოციოდე წუთის შემდეგ გრძნობთ ყრუ ტკივილს ნეკნების ბოლოს ნეკნების შუაში. თქვენი წინა გამოცდილება გკარნახობთ რომ ეს ყრუ ტკივილი რამდენიმე საათში გაიზრდება და დაუვიწყარ ღამეს გაგატარებინებთ. თქვენ გეზარებათ მოქმედება, შიში გეპარებათ, წვებით და ნორმალურად საბნის დაფრებაც არ გეხალისებათ. თქვენ უკვე უშვებთ პირველ არსებით შეცდომას ვინაიდან მოქმედების დროა, ყოველი დაკარგული წუთი ტკივილის თითო საათად გადაიქცევა მოგვიანებით.

მოქმედების ინსტრუქცია

რადგანაც დასაკარგი დრო არ გაქვთ შეუდექით მოქმედებას (თქვენ აღარაფერი გეზარებათ):

1. სასწრაფოდ უთხარით მეზობელს ან ოჯახის წევრს მოგიტანოთ აფთიაქიდან ალმაგელი [ეს ზომაზე მეტად აუცილებელია, გაატანეთ 5 ლარი]
2. დაადგით ჩაიდანი
3. მოძებნეთ ყველაზე თბილი წინდა და ჩაიცვით
4. შეუდექით სოდის ძებნას (თუ ვერ იპოვნით არ ინერვიულოთ)
5. ამასობაში ჩაიდანი დუღილს იწყებს თქვენ კი ფიქრს იწყებთ იმის შესახებ თუ სად გაქვთ ყველაზე თბილი ადგილი სახლში
6. ჩაყარეთ კოვზნახევარი სოდა ჩაის ჭიქაში დაასხით ცხელი წყალი და გადაანელეთ ნელთბილობამდე (მოურიეთ). არ იდარდოთ თუ სოდა ვერ იპვნეთ ვინაიდან თბილი წყალიც გამოგადგებათ.
7. ჩაიცვით თბილი ჯემპრი და დადექით ყველაზე თბილ ადგილზე თქვენს სახლში (ადგილი ჭიქის მორევის დროს უნდა მოგეფიქრებინათ)
8. შეუდექით სოდიანი წყლის ჭიქის ნელნელა სიამოვნებით სმას, არ იჩქაროთ რადგანაც თქვენ უკვე ბევრი დრო მოიგეთ და შეგიძლიათ რამდნიმე წუთი შეისვენოთ. გაითვალისწინეთ რომ პირველ ეტაპზე ჯდომა მტკივნეული და არა ეფექტურია ამიტომ იდექით ფეხზე !
9. თქვენ უკვე ანგარიშგასაწევად გტკივათ კუჭი. ჭიქა კი ნახევრამდე გაქვთ გამოცილილი. ახლა მოიფიქრეთ სად შეიძლება თქვენს სახლში წრეზე სიარული კომფორტულად ისე რომ ფეხები თბილად დაგრჩეთ და არც არავინ შეაწუხოთ ვინაიდან ხშირად მოგიწევთ სიარული წრეზე.
10. თქვენ უკვე გამოცალეთ ჭიქა სოდაინი წყალი. ტკივილი გაგიძლიერდათ ახლა წრეზე სიარულის დროა. წრეზე სიარულის დროს ტკივილი 30% ით შეგიმსუბუქდებათ. კარგი იქნება თუ ტელევიზორს ჩართავთ დაბალ ხმაზე თქვენთვის საინტერესო არხზე. ესეც დაგეხმარებათ ყურადღების გადატანაში და ტკივილის შემსუბუქებაში.
11. მეზობელი ან ოჯახის წევრი ბრუნდება აფთიაქიდან სილმაგელით და ხურდით ხელში უთხარით მადლობა, მეზობელი გაისტუმრეთ სახლშივე რადგან მხოლოდ ხელს შეგიშლით, ხოლო ოჯახის წევრს სთხოვეთ საყვარელი საქმით დაკავდეს და თქვენი გარჯა შეუმჩნეველი დატოვოს.
12. კიდევ იარეთ წრეზე და იფიქრეთ პიანინო ან პიანინოს სიმაღლის მაგიდა თუ გაქვთ ესეც დაგჭირდებათ.
13. დგება გადამწყვეტი მომენტი თქვენ რეკავთ სასწრაფოში და ეუბნებით რომ კუჭი გტკივათ და გამოვიდნენ.
14. თქვენ უნდა აირიოთ გული რადაც არ უნდა დაგიჯდეთ. ნამდვილი სამურაი გადაწყვეტილებას შვიდ ჩასუნთქვა ამოსუნთქვაში იღებს. შედიხართ ტუალეტში თითს იყოფთ პირში და არწყევთ. რის გამოც კუჭი უფრო გტკივდებათ. მოითმინეთ ვინაიდან დასაწყისის დასასრული ახლოვდება ამასთანავე ძლიერი ტკივილი ამ დროს ბუნებრივია ვინაიდან დაცარიელებული და გაღიზიანებული კედლები ერთმანეთს ედებიან ხოლო კუჭში დარჩენილი კუჭის წვენი მას წვავს.
15. თქვენ გგონიათ რომ მეტი აღარ შეგიძლიათ ასევე გგონიათ რომ გული ბოლომდე აირიეთ. თქვენ ცდებით თქვენი კუჭი ადამიანის ორგანიზმში ყველაზე ძლიერი მჟავით არის სავსე და თქვენი კუჭის კედლებს ინელებს. ჩამოეყრდენით მაგიდას ან პიანინოს ვინაიდან ამ და სხვა თემებზე საფიქრელად ახლა ეს ყველაზე კარგი პოზაა. არ წამოწვეთ - ტკივილი გაგიძლიერდებათ, შესაფერის პოზას ვერ მონახავთ, ნერვები გიმტყუნებთ და სიტუაციაზე კონტროლს დაკარგავთ.
16. მოდის სასწრაფო: ეკიპაჟის წევრები კითხვებს სვამენ, რომელიმე მათგანი წნევას გიზომავთ, ზურგზე გაწვენთ, მუცელს გისინჯავთ და გეკითხებათ აქ გტკივა ? ეხლა გტკივა ? აქ ? ო ესეიგი ეს ყოფილა - პროგასტროპია ჩაწერე. ჩუმად გადაულაპარაკებენ ერთამენთს - ****პა გავუკეთოთ და ნემს მოამზადებენ ეს არის ნოშპა, რომელიც თუ გაგიმართლათ ნახევარ საათში თქვენს დაჭიმულ მუცლის კუნთებს მოადუნებს რაც ტკივილის შემსუბუქებაში დაგეხმარებათ.
17. თქვენ მხოლოდ ფსიქოლოგიურ შვებას გრძნობთ. სასწრაფოს თხუთმეტიოდე წუთი ესაუბრეთ სხვადასხვა თემებზე. დარწმუნდით რომ კარგი ადამიანები არიან უბრალოდ ამ სიტუაციაში მათ არ ძალუძთ თქვენი დახმარება. ასევე მწირ ინფორმაციას ფლობენ კუჭის ტკივილის შესახებ.
18. სასწრაფო უკვე მეექვსეჯერ გეკითხებათ გრძნობთ თუ არა შვებას ? თქვენ გინდათ რომ ასიამოვნოთ. თქვენ თავსაც ატუყებთ და ეუბნებით - დიახ, თითქოს. სასწრაფოს ეკიპაჟი კმაყოფილი ჩანს. თქვენ კი დროა მათ დამეშვიდობოთ ვინაიდან დასკვნით ეტაპზე ისინი უკვე ზედმეტი ტვირთია.
19. სასწრაფო წავიდა თქვენ ჩაიც შესთავაზეთ და თუ ახალი წელი იყო ნამცხვრები და კანფეტები გაატანეთ.
20. გადაიღალეთ. დროა ტაშტი მოიმზადოთ ან დიდი თეთრი ემალის ჯამი ვინაიდან თეთრი ფერი თქვენ დაგამშვიდებთ როცა საქმე საქმეზე მიდგება. ზურგზე წამოწექით. თავი ოდნავ მაღლა გქონდეთ. სოფელში გატარებულ უდარდელ ბავშვობის წლებზე იფიქრეთ. მუცელზე რამე თბილი დაიფარეთ. ახლა ტკივილი ისე გაგიძლიერდებათ რომ ღმერთის თავიდან იწამებთ და შეპირდებით რომ ამაღამ თუ გადარჩებით მაქსიმუმ ეკლესიაში ივლით ან მინიმუმ კარგი ადამიანი გახდებით და თქვენს ცხოვრებას გადახედავთ.
21. ხუთი წუთი თუ გაძელით კარგია. უკვე ისე გტკივათ კუჭი რომ ადგილზე ვეღარ ჩერდებით. ჯამი ან ტაშტი იატაკზე დადეთ თქვენც იატაკზე დაჯექით და უკანასკნელი ძალების მოკრებით შეეცადეთ კუჭში დარჩენილი მწვანე სითხის ამოღებას. ვიდრე ჯამის ძირი სულ არ გამწვანდება არ მოეშვათ ვინაიდან ახლა როგორ შემართებასაც გამოიჩენთ მასზეა დამოკიდებული ბოლოჯერ გიწევთ ამაღამ გულის არევა თუ არ, გიხაროდეთ ვინაიდან ეს კულმინაციაა და მოახლოებულია დასასრულის დასასრული.
22. ამოიღეთ მწვანე სითხე ? კარგია დაისვენეთ რამდენიმე წუთი. სიმწრის ცრემლები მოიწმინდეთ.
23. მოითხოვეთ ალმაგელი. კარგად შეანჯღრიეთ და სამი ყლუპი მოსვით. სამ ყლუპს არ გადააცილოთ წინააღმდეგ შემთხვევაში ალუმინად გადაიქცევით ან თირკმელებში კენჭები დაგიგროვდებათ. მოკლედ სამზე მეტი სახიფათოა.
24. წამოწექით ზურგზე ტკივილი 5 წუთში გაგივლით. დატკბით თქვენი შრომის შედეგით, დაძაბული კუნთები მოუშვით, იუმორის გრძნობა აღიდგინეთ და ტკბილად ჩაიძინეთ.

შედეგების შეჯამება

დიახ თქვენ გამოიარეთ ჯოჯოხეთი. ფიქრობთ რომ ჯოჯოხეთშიც ალბათ კუჭი სტიკვათ. რის გაკეთება შეგეძლოთ უფრო კარგად ?

შეგეძლოთ მიგეღოთ სილმაგელი ან ალმაგელი პირველი გულის არევის შემდეგ. ანუ როდესაც საჭმელს სრულად ამოიღებდით. მას შეიძლება დანარჩენი ეტაპები აიცილებინა.

მეორე დღე

დღე 2: იღვიძებთ გვიან

პირველადი პროფილაქტიკა

ყიდულობთ ომეპრაზოლს ყოველ საღამოს ძილსიწინ დასალევად. დილთვე სვამთ 3 ყლუპ ალმაგელს. ბოლოჯერ სამ ყლუპს ამის შემდეგ ყოველი ჭამის წინ 2 ყლუპია საჭირო.

დიეტა

მისაღებია იოგურტი, ხაჭო, მოხარშული კარტოფილი, მოხარშული კვერცხი, ღია ერთ კოვზ შაქრიანი ჩაი და რაღაც ჰერკულესი.

მკურნალობა

დროა წახვიდეთ ექიმთან და ბარიუმის ფაფა ან ზონდი გადაყლაპოთ. ზონდები უკვე თხელი კაბელებით არის ასე რომ ნუ შეგეშინდებათ. ზონდის გადაყლაპვის დროსი იფიქრეთ იმაზე რომ ქვეყნის დასაცავად ზოგიერთი ჯარისკაცები ტყვედ ვარდებიან და თქვენ კიდევ პირში კაბელის ჩაყოფისთვისაც ვერ გაგიძლიათ. თუ თავი არ გენანებათ იყიდეთ ომეპრაზოლი და ერთი კვირა ძილის წინ სვით. დალევამდე 2 საათის განამვლობაში საჭმელი არ უნდა გქონდეთ ნაჭამი. თუ ღვიძლი გაწუხებთ მაშინ მხოლოდ ექიმმა იცის რა უნდა ქნათ ასეთ დროს. ასეთ შემთხვევაში შეეშვით ყოველგვარ თვითმკურნალობას.

საინტერესოა თუ დაგეხმარებათ იმის ცოდნა რომ სინამდვილეში კუჭის ტკივილის დროს კუჭის გარსი არის სადღაც შესუსტებული, რომელიც კუჭის კედელს იცავს კუჭში დაგროვილი მჟავით გაღიზიანებისგან. როდესაც კუჭი გტკივათ ესეიგი მჟავა წვავს კუჭის კედელს სადაც გარსი არის შეთხელებული ან კუჭის წყლული გაქვთ. კუჭის გარსის დაზიანების ფართოდგავრცელებული მიზეზი არის ჰელიკობაქტერია (რათქმაუნდა კიდევ ბევრი და ცუდი მიზეზი არსებობს (მათ შორის ხშირად სხვადასხვა წამლების მიღება) და მათ შესახებ აქ ვერ ამოიკითხავთ, დანარჩენი მიზეზების დასადგენად მიმართეთ ექმის).

მედიკამენტები

კუჭის გარსის აღსადგენად არსებობს სამი ძირითადი ტიპის წამლები, ნუ მიიღებთ წამლებს მხოლოდ დასახელებების დაზეპირებით, იცოდეთ რა ტიპის წამალი რა მიზანს ემსახურება, შესაბამისად როდის უნდა მივიღოთ, ძალიან ხშირად ადამიანები წამლებს ჭამის შემდეგ იღებენ, რადგან როგორც წესი წამლები ძირითადად ჭამის შემდეგ მიიღება, მაგრამ წამლის მიღების დრო მკაცრად გამომდინარეობს წამლის სპეციფიკიდან. კუჭის გარსის აღსადგენი წამლების ტიპებია:

1. რომლებიც აღადგენენ კუჭის გარსს ძირითადად ომეპრაზოლის რომელიმე სახეობა (ოთხმოცდაათიან წლებში გავრცელებული ლეგენდა გვამცნობდა რომ ინდური ომეპრაზოლი ჯობია ყველას), რომლის მიღებაც ხდება ძილის წინ, ცარიელ კუჭზე, მინიმუმ ჭამიდან 2-3 საათის შემდეგ (ეს დრო საჭიროა კუჭიდან საკვების გასასვლელად), იმისათვის რომ წამალს მთელი ღამე ჰქონდეს ცარიელ კუჭში, კუჭის გარსზე სამუშაოდ. გაითვალსწინეთ სავსე კუჭზე ამ წამლის მიღების დროს ტყუილად გგონიათ რომ კარგ საქმეს აკეთებთ.
2. რომლებიც ჭამის წინ საკვებით ან კუჭის წვენით გაღიზიანებისგან იცავენ კუჭის გარსს და წევენ დაბლა მჟავიანობას, კერძოდ ალმაგელი ან სილმაგელი. ამ ტიპის წამლები კუჭს თხელ გარსს უკეთებენ და უმჯობესია ჭამამდე 5-10 წუთით ადრე მივიღოთ. თუკი ასეთ წამალს ხელზე დაისხავთ ნახავთ რამდენიმე წუთში გაშრობასთან ერთად სითხე როგორ გარდაიქმნება ცარცისმაგვარი მასის თხელ აპკად. (ნუ მისცემთ ალმაგელის მიღებას სისტემატიურ ხასიეთს, აღარ მიიღოთ მაქსიმუმ 5-6 შემდეგ)
3. რომლებიც ეხმარებიან კუჭს მძიმე საჭმელის მონელებაში, ძირითადად ხორციანის, კერძოდ მეზინფორტე. ამ წამლებში შემავალი ფერმენტები კუჭქვეშა ჯირკვლიდან ისედაც გამოიყოფა მაგრამ დაზიანებული კუჭის მკურნალების დროს იღებენ დამატებითი სახით. ფერმენტი ბერძნული სიტყვაა და ძირითადად ცილის, ცხიმის და სახამებლის დამშლელს ნიშნავს. (მიიღეთ იშვიათად, მძიმე საკვების მიღებისას, ნუ გააზარმაცებთ საკუთარ კუჭქვეშა ჯირკვალს, რადგან იგივე ფერმენტების ნაკლებად გამოყოფას დაიწყებს)

საჭიროა სამივე ტიპის წამლების მოხმარება კუჭის რეაბილიტაციის პერიოდში. ხოლო ტკივილის დროს Almagel A - ს (სადაც A ნიშნავს ალმაგელი გამაყუჩებელი ეფექტით) და ნოშპის ტაბლეტის ან ნემისის გარდა არაფრის მიღებას არ აქვს აზრი, რადგან დანარჩენი წამლების ასე ვთქვათ ომეპრაზოლთან ერთად მოხმარება მხოლოდ გრძელვადიან პერსპექტივაში აღადგენს კუჭის გარსს. გადმოცემის მიხედვით ექიმები ამბობდნენ რომ კაცმა წელიწადში ერთხელ ერთი კოლოფი ომეპრაზოლი უნდა დაცალოსო ყოველიშემთხვევისთვის. ასევე გაითვალისწინეთ რომ ყველა წამალს აქვს უკუჩვენება (უკუჩვენება ნიშნავს რომ წამლის მიღების დროს შეიძლება გამონაკლისის სახით ცუდად დაამთავროთ კიდეც, ამიტომაც არსებობენ ექიმები რომ ეს პასუხისმგებლობა თავისთავზე აიღონ).

სტატია დაწერილია სამედიცინო სფეროში არანაირი განათლების მქონი პირის მიერ. სტატისტიკის მიხედვით ყოველი ახალი წლის და რამდენიმე დღესასწაულის შემდეგ სტატიის დამთვარიელებლების რაოდენობა ერთბაშად ოცმაგდება. ბოლო ხუთი წლის განმავლობაში სტატია 9045 მომხმარებელმა წაიკითა ყოველი დიდი დღესასწაულების მომდევნო დღეებში.

[for google keyword research]

.

სალომე

საკონდიტრო განყოფილების საშაქარლამოში.
მამალოები ამოწურულიყო.
შაქრის უქონლობის გამო.
შაქარი თაგვს შეეჭამა.

.

კატლეტი

ჯონათან თავნახევარი

- ჯონათან ?

- დიახ მამიდა.

- მოდი ჩაუჯექი ბებერ მამიდას კალთაში.

ჯონათანს სჯეროდა რომ მას ღმერთი ელაპარაკებოდა. უთხრა ჯონათანმა მასწავლებელს:

- მისის თეტჩტერსტოუნ მე ღმერთი მელაპარაკება.

მასწავლებელმა გაუღიმა და თავზე ხელი გადაუსვა.

- ეგ შენი შინაგანი ხმაა ჯონათან. ჩვენ ყველას გვეგონა ბავშვობაში რომ ღმერთი გველაპარაკებოდა.

მიუხედავად ამის ცრემლმომდგარი ჯონათანი დიდ სარკესთან იდგა და ხელში პატარა სარკე ეჭირა. პატარა სარკეში თავის უკანა მხარეს ხედავდა და კითხულობდა:

- რატომ ღმერთო ?

ყველაფერი მამიდის კალთაში დაიწყო. მამიდამ იმდღეს ჯონათანს საშინელი საიდუმლო გაანდო.

- ჯონათან შენ ყოველთვის კარგად უნდა გამოიყურებოდე. აი გულდასმით ივარცხნი თმის მხოლოდ იმ ნაწლის რომელსაც სარკეში ხედავ ხოლო რომელსაც ვერ ხედავ მხოლოდ ალაგალაგ გაქვს დავარცხნილი. ხომ გინდა რომ სადაც არ უნდა იყო და რასაც არ უნდა აკეთებდე დარწმუნებული იყო შენს თავში ?

ჯონათანსაც სწორედ ეს უნდოდა მაგრამ იმისათვის რომ ეს მოეხდინა ათასი შეუძლებელი რამის შეძლება უნდა შეეძლო. ამიტომაც მხოლოდ მოცხვად დაუქნია თავი მამიდას.

- ძვირფასო შენ ყოველთვის უნდა გრძნობდე შენს თავს ყველა მხრიდან და გახსოვდეს რომ არ გაქვს არცერთი მიზეზი შენი თავის რწმენის დასაკარგად. ამის შესაძლებად მე შენ გასწავლი ერთ ხრიკს. მომაწოდე ჩემი ჩანთა გეთაყვა.

მამიდამ გახსნა მასსავით დანაოჭებული შავი დერმატინის ჩანთა რომელიც არ იყო მაინც და მაინც დანაოჭებული.

- დღეიდან ეს სარკე შენი იქნება ჯონათან. სარკე დაგეხმარება შენითავის ყველამხრიდან დანახვაში.

და ასწავლა როგორ დაენახა პატარა სარკიდან დიდსარკეში არეკლილი გამოსახულება რომელიც ჯონათანის თავის უკანა მხარეს აჩვენებდა.

ჯონათანი შეკრთა და თავის ოთახში ჩაიკეტა. მას არასდროს ენახა თავისი თავი უკნიდან. მამიდა გაკვირვებული დარჩა. ჯონათანის დედას მოუბოდიშა რომ ჩაიზე ვერ დარჩებოდა და წავიდა.

მას შემდეგ როცა ჯონათანი სახლში თავს მარტო დაიგულებდა გადამალულ პატარა სარკეს იღებდა და თავის სახეს აკვირდებოდა მარცხნიდან მარჯვნიდან და უკნიდან.

პატარა სარკეში ყოველთვის ვიღაცის საშინელი გარეგნობის უცხო ნაკვთებს ხედავდა. მას არ უნდოდა დაეჯერებინა რომ ეს გრძელი ცხვირი მისი იყო. არც ის უნდოდა დაეჯერებინა რომ გვერდიდან ასეთი უმწეო შესახედავი იყო როცა რამეს აკვირდებოდა. მითუმეტეს არც ის რომ თავი მიბრტყელებული ქონდა და ყველაზე ძალიან იმის გაფიქრება ზარავდა რომ აქამდე როცა მხოლოდ წინიდან იცნობდა თავის სახეს და ასე თავდაჯერებით ელაპარაკებოდა თავის კლასელებს სინამდვილეში ეს უსუსური თავი ლაპარაკობდა მისთვის ასე შეუფერებელი სრულყოფილების გრძნობით.

ახლა ჯონათანისთვის ცხადი იყო რატომ არ ეკიდებოდა სათანადო სერიოზულობით არცერთი თანატოლი. მათ ხომ ყველას მრგვალი თავები ქონდათ და აბა საიდან უნდა მოსვლოდა ჯონათანს თავში აზრად რომ მისი თავიც ასეთი არ იქნებოდა.

ჯონათანმა თქვა. ადამიანი ადამიანის მიმართ პირველრიგში გარეგნობის მიხედვით განეწყობა დადებითად და იმ დღიდან მოყოლებული ბოლო კლასამდე უკანა მერხზე გაატარა ყველა სასწავლო წელი. მან ბევრი იფიქრა თავის დასამრგვალებელ საშუალებებზე მაგრამ მიხვდა რომ თავისქალა ხისტი ძვალი იყო. თვით მისმა ღმერთმაც კი ვერშეძლო ეკარნახა სწორი გამოსავალი რის გამოც ჯონათანი ყოველთვის წინ უდგებოდა ადამიანებს საუბრის დროს. იქაც მაინცდამაინც არ მოსდიოდა ისეთი სიტყვები თავში რომლებიც მისი გარეგნობის ადამიანს გადამეტებულ თავდაჯერებულობაში არ ჩამოერთმეოდა. ხოლო მის კლასელებს შეეძლოთ იგივე სიტყვების თამამად თქმა ამიტომაც მის კლასელ გოგონებს მისი კლასელი ბიჭები უფრო მოსწონდათ და საერთოდ არ ჯონათანი. ჯონათანი თავის კლასელ გოგონებზე ანძრევდა და შემდეგ თავს უფრო ცუდად გრძნობდა.

თავისუფალ დროს ჯონათანი ფილმებს უყურებდა ტელევიზორში. ყურადღებით აკვირდებოდა ცნობილი მსახიობების თავის ფორმებს სახის ნაკვთებს და ოცნებობდა. რა იქნებოდა ღმერთო სხეულის გამოცვლა რომ გაგეხადა შესაძლებელი. რა იქნებოდა რომ ახლა პიტერ ბრედ უფროსის სხეულში ჩასახლება შემძლებოდა. მაშინ ხომ ყველა გოგონას მოვეწონებოდი და თავიც ბურთივით მრგვალი მექნებოდა. მაგრამ ერთხელ ჯონათანს ტელევიზორი გაუფუჭდა. ვერასოდეს წარმოიდგენდა ღმერთი თუ ჩადგებოდა მას და მის მეგობარ ნივთს შორის რომელთანაც ყველაზე დიდ დროს ატარებდა და რომელიც მისი ოცნების თავებს უჩვენებდა. მაგრამ ზუსტად ასე მოხდა. ჯონათანი ნაწეყნი დარჩა. ღმერთი ისევ ძველებურად ელაპარაკებოდა თავის შინაგანი ხმით ამიტომაც ჯონათანი დაჯდა და იმ საღამოს საყვედურებით აავსო. ამას მეორე უცნაური გარემოებაც დაერთო ზედ იმავე საღამოს. ღმერთს არცერთხელ ამოუღია ხმა. ჯონათანმა გადაწყვიტა წინ აღდგომოდა ღმერთს და ღმერთის გაფუჭებული ტელევიზორი თვითონ გაეკეთებინა.

დიახ ღარიბები იყვნენ. ტელევიზორის ხელოსანი მათთვის დიდი ფუფუნება იყო. ჯონათანმა გადმოალაგა გარდაცვლილი მამის ბიბლიოთეკა და ცალკე გადადო ყველა წიგნი რომელიც რამით მაინც იყო კავშირში ელექტროობასთან რადიო გადამცემ მოწყობილობებთან ან თუნდაც ტელევიზორებთან. დაახლოებით ორი კვირის შემდეგ ტელევიზორი დაშალა. დაზიანებული ნაწილი აღმოაჩინა და შეარემონტა. ჯონათანის დედა გაკვირვებული დარჩა რადგან ასეთ სასწაულებს მხოლოდ მათი ქალაქის ორი ტელევიზორის ხელოსანი ახდენდა. ჯონათანის დედას ვერაფრით წარმოედგინა როგორ შეიძლებოდა შეგეკეთებინა გაფუჭებული ტელევიზორი თუ არ იყავი ქალაქის ტელევიზორის ორი ხელოსანიდან ერთერთი. ხოლო როცა ამ ორიდან ერთერთი ტელევიზორს აკეთებდა თვლიდა რომ იმის გამორკვევაზე ფიქრი თუ როგორ ახერხებდნენ ხელოსნები ტელევიზორის შეკეთებას ჩვეულებრივი ადამიანების შესაძლებლობებს აღემატებოდა. და აქ ჯონათანის დედა უსაზღვრო სიამაყით აივსო. თვალებიც კი აუცრემლიანდა როცა მიხვდა რომ მისი ერთადერთი შვილი რომელიც კარჩაკეტილ ცხოვრებას ეწეოდა და ყველას ხელი ჰქონდა მასზე ჩაქნეული არ ყოფილა ჩვეულებრივი ადამიანი. რითაც მისი კარჩაკეტილი ცხოვრებისკენ სწრაფვაც აიხსნებოდა.

ამას მოყვა ის რომ დედამ ყველა მეზობელს გააგებინა ეს ამბავი. რასაც თავისმხრივ ის რომ ერთი კვირის თავზე ჯონათანის ოთახი ტელევიზორებით აივსო. ჯონათანი იდგა და აკეთებდა ყველა ტელევიზორს განურჩევლად ზომის ფორმის და რქებისა.

და აი ერთხელ მან იპოვნა გამოსავალი. ტელევიზორმა მას უჩვენა მსახიობი რომელსაც ზუსტად მისნაირი თავი ჰქონდა. მაგრამ ეს კაცი ყოველთვის როცა ქუჩაში გადიოდა თავზე ქუდს იფარებდა და საერთოდ ვერავინ შეიტანდა ეჭვს მის თავნახევრობაში. გამოსავლის პოვნის დღიდან შლიაპა არ მოუშორებია თავიდან. უშნო ნაკვთების დასაფარად კი წვერი მოუშვა.

სწორედაც რომ სიმპატიურად გამოიყურებოდა შლიაპით წვერით შავი კოსტუმით და თეთრი პერანგის საყელოთი. მაგრამ ყოველთვის ახსოვდა საკმარისი იყო ქუდი მოეხადა და წვერი მოეპარსა ისევ ის თავნახევარი ჯონათანი იქნებოდა.

მის ბედნიერებას ისიც ემატებოდა რომ ზუსტად იცოდა ყველანაირი ტიპის ფლირტის ფრაზა რომელსაც ჯეიმს ბონდები თუ სხვა სიმპატიური მამაკაცები ხმარობდნენ მისი ოცნების ქალებთან ურთიერთობის დროს. ახლა ჯონათანი კარდაკარ დადიოდა და თითქმის უფასოდ არემონტებდა გაფუჭებულ ტელევიზორებს. მადლიერი ტელევიზორის პატრონები კი ხან მცირეოდენ ფულს უდებდნენ ჯიბეში ძალით ხანაც სურსათით ან ტკბილეულით სავსე კალათას ატანდნენ სახლში მისის ჯონათანის დედასთან. ჯონათანი მორცხვად იღიმებოდა და სახლისკენ მოუყვებოდა ნელი ნაბიჯით გზას. გზაში ფიქრობდა იმ ახალგაზრდა მისებზე რომლებიც ტელევიზორის გაკეთებისდროს ეკეკლუცებოდნენ. წონიდა ყველა ფრაზის ეფექტურობას რომლითაც ახალგაზრდა გოგონებს პასუხობდა ეშმაკურად. მაგრამ საქმე არცერთხელ გასცილებია სასიამოვნო ფლირტს ზოგჯერ მიუხედავად გოგონების ინიციატივისა.

აი ერთხელ ტელევიზორის რემონტის შემდეგ ლიზა ბლეიკმა დაიჟინა ოჯახურ სადილზე დაგვეწვიეო. კმაყოფილმა ლიზას დედამაც და მამამაც იმდენი ქნეს რომ ისედაც დამყოლ ჯონათანს სხვა გზა აღარ დაუტოვეს. როდესაც მისის ბლეიკმა სუფრა გააწყო კერძებით და თვითონაც მიუჯდა მაგიდას მისტერ ბლეიკი ფეხზე წამოდგა და თქვა სადილისთვის მადლობა მოვახსენოთ უფალსო. რათქმაუნდა ჯონათანიც წამოდგა და ლოცვისთვის შესაფერისი პოზა მიიღო მაგრამ აქ მისტერ ბლეიკმა შეახსენა:

- ჯონათან გეთაყვა სუფრასთან და მითუმეტეს ლოცვის დროს ჯენტლმენმა ქუდი უნდა მოიხადოს ამასთანავე ეს ოჯახის და უფლის უპატივცემულობაა.

ჯონათანმა ბოდიშიც ვერ მოიხადა. ხუთ წუთში თავის სახლში საწოლზე იწვა თავზე დიდი ბალიში ეფარა და მძიმედ სუნთქავდა.

მისტერ მაკკოი ჭკვიანი კაცი იყო მაგრამ გაიძვერაც ისევე თავისუფლად ეთქმოდა როგორც პროვინციელი. თავის შვილებს მაინც და მაინც ვერ ატყობდა სწავლის სურვილს ოღონდაც რადგან იმხანად ყველა ხვდებოდა რომ ქალაქი სულ სხვანაირი ადგილი იყო უფროსწორედ ეს იყო ადგილი სადაც ცივილიზებული ადამიანები ცხოვრობდნენ ამიტომაც თავმოყვარე ნორმალურ ადამიანს უნდა ეცადა ბედი და ამ ცივილიზებულ ადამიანებს შორის დაემკვიდრებინა თავი. თვითონაც გაუჭირდებოდა იმის გამორკვევა რატომ გაყიდა სახლი და შინაური ცხოველების ფერმა ქალაქში გასამგზავრებლად. თუმცაღა ამბობდა კიდეც შვილებს კარგი განათლება უნდა მივაღებინოო მაგრამ გულის სიღრმეში უცნაურ აზარტს გრძნობდა. სიამოვნებისგან აკანკალებდა ხოლმე როდესაც კვირის ბოლოს მსუბუქად შემთვრალი ჩაუფიქრდებოდა ქალაქის უცნაურ გამოწვევას. ამბობდნენ ქალაქში თუმოხვდები და თუ ფხასაც გამოიჩენ მთელი ქალაქი ფეხქვეშ შეგიძლია დაიგოო.

პირველი ერთი კვირა ხელებუკან გადაჯვარედინებულმა ფეხით იარა ქალაქის ყველა უბანში. აწონ დაწონა ქალაქის ყველა ქუჩა. შეეცადა ჩაღრმავებოდა ჭიანჭველებივით არეული ადამიანების ფუსფუსის საიდუმლოს. მეორე კვირის ბოლოს კი უკვე იცოდა ვინ სად მოდიოდა ვის რა სტკიოდა ვინ სად მუშაობდა ვინ კითხულობდა გაზეთებს ვინ სწავლობდა ვინ ლოთობდა ვის სწყუროდა ვის სციოდა ვის როდის შივდებოდა ვინ ვის რით მოტყუებაში იღებდა ფულს.

ბევრი იფიქრა თუ ცოტა იფიქრა მიხვდა რომ ცოტაღა აშორებდა ნამდვილ მისტერობამდე. ნამდვილი მისტერი ხომ ის არის ვისაც პატივს სცემენ იმის გამო რომ მას შეუძლია ის რაც არ შეუძლიათ არანამდვილ მისტერებს. ნამდვილ მისტერს შეუძლია არანამდვილი მისტერები მასზე დამოკიდებული გახადოს.

ამიტომაც მისტერ მაკკოიმ სოფელში შეგროვილი ფულით იქირავა თოჯინების დანგრეული ფაბრიკა. აქედან ერთი თვის თავზე ყოფილი ფაბრიკის ტერიტორიაზე შეკრებილ ადამიანებთან სიტყვით გამოვიდა.

ძალიან უცნაური ადამიანებით იყო ფაბრიკის მოედანი სავსე. იდგნენ ბევრნი და ყურადღებით უსმენდნენ თავიანთ ახალ მისტერს ორმოცდაათ სანტიმეტრიანი ჯუჯებიდან დაწყებული ორმეტრიანი სქელი ქალებით დამთავრებული. ვის აღარ ნახავდით აქ ცალთვალებს და მეორე თვალ ჩირქიანებს ცალხელებს ცალფეხებს ხელჯოხიან მოხუცებს. შეგეძლოთ გეფიქრათ რომ აქ პირი ჰქონდა დაღებული ჯოჯოხეთს და მიწიდან ახლად ამოსულებს ბოლო ინსტრუქციებს უტარებდა ჯოჯოხეთის გამცილებელი.

მისეტერ მაკკოიმ კი თქვა:

- მოქალაქეებო !

ერთი წლის შემდეგ კი დებატების დროს მერობის კანდიდატმა მისტერ ტომპსონმა თქვა:

- დიახ სწორედაც რომ ღვთაებრივი კომბინაციაა სამსახურში წასვლის წინ დეილი ტელეგრაფი ესპანური ყავა და მისტერ მაკკოის ფუნთუშა.

აი რა თქვა მისტერ მაკკოიმ:

- მოქალაქეებო თქვენ გეძლევათ შანსი შური იძიოთ...

ორი წლის შემდეგ კი ქალაქის ცენტრში გახსნილ საფუნთუშეში მისტერ მაკკოის ქალიშვილმა თქვა:

- მამა ტელევიზორი გაგვიფუჭდა.

- სად არის ტელევიზორი ? - იკითხა ჯონათანმა.

- აი აქ სამზარეულოში - გაუღიმა ელზამ.

ჯონათანი გადახსნილი ტელევიზორიდან ამოჩრილ ნაწილებს მიღმა თამამად უთვალთვალებდა ელზას და ისე რომ ელზას ეჭვიც ვერ აეღო. ასეთ ხერხს ხშირად მიმართავდა დაუკვე იმდენი გამოცდილება ქონდა დაგროვილი ამ საკთხში რომ ძალიან მარტივად შეეძლო განელაგებინა ოთახში ტელევიზორი თავის თავი და ტელევიზორის პატრონის ახალგაზრდა ქალიშვილი. თუ გოგონას მოკლე კაბა ეცვა ან რაიმე ნიშანით მაინც იყო საინტერესო ჯონათანისთვის მაშინ ტელევიზორს დიდხანს აკეთებდა. იყო ისეთი შემთხვევებიც როცა ტელევიზორის რემონტს რამდენიმე დღეზე ანაწილებდა. ხოლო თუ ვინმე მარტოხელა მოხუცს სჭირდებოდა მისი დახმარება ცდილობდა თავი აერიდებინა ან უარეს შემთხვევაში ნახევარ საათში ითავებდა საქმეს.

ელზა უცნაურად მხიარული გოგონა იყო მიუხედავად იმის რომ მასაც ეთქმოდა პროვინციელი ჯონათანმა პირველი ოცი წუთის შემდეგ გადაწყვიტა ტელევიზორის ყუთი არ აეწყო და ერთი კარგად დაკვირვებოდა გოგონას.

გარდა ამის ოთახში ხშირად გადიოდა ჯუჯა და ფუნთუშებით სავსე ლანგრები გაჰქონდა სამზარეულოდან დახლებისკენ. ჯონათანმა შეამჩნია როგორ ათვალიერებდა ჯუჯა ყოველი ოთახის გავლისას. თან მზერას ყოველთვის ჯონათანის შლიაპაზე აჩერებდა. ბოლოს კი ფუნთუშით სავსე თეფშით და ყავით მოადგა ჯონათანს.

- ხომ არ შეისვენებდით სერ ? - მოახსენა ზომაზე მეტად თავაზიანად.

ჯონათანმა თავაზიანად დაუქნია თავი. ჯუჯამ მაგიდაზე დაუტოვა ყავაც და ფუნთუშებიც და სამზარეულოს მიაშურა ისევ. ის ისიყო უნდა ჩაეკბიჩა პირველი ფუნთუშა რომ ლიზამ გადაიკისკისა.

- თუ შეიძლება არ შეჭამოთ. დღეს ჯუჯა ჯილდას მადლიერების დღე აქვს.

რათქმაუნდა ჯონათანი ვერაფერს მიხვდა.

- იცით თვეში ერთხელ ფუნთუშების ფაბრიკის ყველა თანამშრომელს შეუძლია მადილერების დღის უფლება გამოიყენოს. ასე ეძახიან ამას აქ. ასეთ დღეს ნებისმიერ მცხობელს აქვს უფლება ფუნთუშის ცომში ჩააფურთხოს ან მაგალითად ქათმის სკლინტი შეურიოს. ოღონდ ეს ყველაფერი ისე უნდა გააკეთოს რომ ფუნთუშას გემოზე არაფერი დაეტყოს. ჯილდას კეფაზე ჩირქიანი ძიძიობო აქვს მთელი თვის განმავლობაში იფხანს რომ უფრო გაუღიზიანდეს და თან წამოსულ ჩირქს ქილაში აგროვებს ხოლმე. ეჭვიც არ მეპარება რომ თქვენ ზუსტად ჯილდას ჩირქიანი ფუნთუშები გიდევთ თეფშზე.

ფუნთუშის ინკრედიენტზე მეტად ჯონათანას ის გაუკვირდა ელზასთვის ისიც სასაცილო რომ აღმოჩნდა თითქმის ჩაკბეჩილი ფუნთუშის თეფშზე დაბრუნება რომ მოუხდა.

- ოღონდ იცოდეთ სერ თუ სადმე წამოგცდებათ ფაბრიკის სპეციალური თანამშრომლები იზრუნებენ რომ მეორე დღეს ხიდის ქვეშ თქვენი ნაწილები იპოვნონ პოლიციელებმა. აქ სულ ორი შემთხვევის გამო არ ინდობენ თანამშრომლებსაც კი. ერთი როცა მადლიერების დღის საიდუმლოს გათქვამს ვინმე და მეორე როცა ფუნთუშის გემო გამოდის ისეთი როგორიც არ უნდა იყოს მისტერ მაკკოის ფუნთუშის გემო. ასე რომ დღეიდან მოგიწევთ ჩირქიან ფუნთუშებზე იფიქროთ და თან ენას კბილი დააჭიროთ.

ჯონათანმა გაიფიქრა რომ ეს კი ნამდვილად სასაცილო იყო. ალბათ მისტერ მაკკოის ცოლმაც არ იცის მადლიერების დღის წესის შესახებ თორემ გაგების დღეს გაშორდებოდა ქმარს. ქალაქში ყველამ იცოდა რომ ნაბოლარა შვილის გარდაცვალების დღესაც კი არ გამოუტოვებია მისის მაკკოის საკვირაო წირვა.

ასეთი გულუბრყვილო გახლდათ ყველაფერს მაშინვე იჯერებდა ხოლმე. გადაწყვიტა რომ საფუნთუშეში აღარაფერი ესაქმებოდა და სწრაფად შეუდგა ტელევიზორის აწყობას მაგრამ ზუსტად ამდროს ელზამ ფეხი ფეხზე გადაიდო. ოსტატურად შეჭრილი გრძელი მოყავისფრო კაბიდან სკამზე გაბრტყელებული თეთრი თეძო გამოუჩნდა. რათქმაუნდა აქ ორი ვარიანტი იყო და ერთხელ როდესაც ჯონათანი შეეცადა დელიკატურად გამოერკვია ქალები ასეთ სიტუაციებს უნებურად ქმნიდნენ თუ განზრახ მხოლოდ გაკაპასებული ტელევიზორის პატრონის ქალიშვილი მიიღო. ახლაც არ შედგომია ამ შემთხვევის მოტივის გარჩევას ნახევრად აწყობილი ტელევიზორი ისევ ოსტატურად დაშალა დაგოგონას შიშველი სხეულის ნაწილის თვალიერებას მოყვა გულდასმით. მოგეხსენებათ რადგან ჯონათანი თავნახევარი გახლდათ ხოლო მოთხრობა თავნახევარი თხრობა ნახევარ თავზე შეწყდა.

.

მფრინავი მუშა (ყლეობების ციკლიდან)

- გინახავს მფრინავი მუშა ?
- არა. - თქვა მუშამ.
- John he has not seen a flying worker. Please show him.
- Okey boss.

* * *
- But boss how can he see a flying worker if he will be a flying worker ?
- Jackass its a nice talk only i want him just flying.
- Boss dont talk to me with this expressions. I am getting all over it.
- You fucking dick sucker do what i say or I m gonna fuck your mothers fat ass next.
- You fucking asshole learn to fly !

* * *
- ე ჯონ რატომ მიფრინავს ჩვენი ძმა ?
- Come there and I ll explain it in details.
- ე ხელი გაწიე ბიჭო.
- Modi ak metkvi !
- წადიშენი.
- aaaaaaaaaaaaa kb...

.

ანდაზის ამუშავება

გაზაფხულის მშვიდი საღამო იდგა.
ცა მოჭედილი იყო ანდაზებით.
ერთი ანდაზა ჩამოიბერა და ცას მოწყდა.

იფრინა ცოტა.
იფრინა ბევრი.
თუ ვაზისუბნის დასახლებას მიუახლოვდა.
ჩასცდა ხრუშოვკის მერვე სართულის სახურავს.
ჩასცდა მეშვიდეს.
მეექვსე სართულის ბინის ტუალეტის ჭერს.
რომელშიც არტური იჯდა უნიტაზზე და შიგ თავში დაეცა.

"ნე მოჟეშ სრაც ნე მუჩაი ჟოპუ" - გაიფიქრა არტურმა.

ალუ ბლის წვენი

გამოვიდა გარეთ.
ერთი ობობა.
დააკაკუნა კარებზე.
გაუღეს ხვალ.
სახლში ცხოვრობდნენ:

ა) ერთი ბუზი.
ბ) ერთი მრავალფეხა.
გ) ერთი ხოჭო.
დ) ერთი ნამის ჭია.

დააკვირდა ობობა.
ხოჭოს გზებს.
ყოველ დილით.
ხუთ საათზე.
ხოჭო მიდიოდა ტუალეტში სასადილოდ.
ჩაუსაფრდა მოსახვევში.

პირველ დღეს ობობამ შეჭამა ხოჭო.
მეორე დღეს ობობამ შეჭამა ნამის ჭია.
მესამე დღეს ობობამ შეჭამა ბუზი.

მეოთხე დღეს მოფრინდა ყვითელი პეპელა.
ობობამ პეპელას პირველრიგში ნამუსი ახადა.
პეპელა იყო სუსტი.
სათნო.
და ნაზად კვნესოდა.

მეხუთე დღეს ობობა დაეკიდა გელას თავზე.
გელა წერდა დღიურს.
ობობამ დღიურში ამოიკითხა:

"რა ლამაზად გადასდის ჩემს ახალ თანამშრომელს წელი ტრაკში და ტუჩებში რომ ვუყურებ გული მიჩქარდება"

მეექვსე დღეს ჩამოვიდა ობობა.
გავიდა სადარბაზოში.
დააკაკუნა შემდეგ კარებზე.

ოჯახური იდილია

ეს კიბეებია. მე ვარ ვაჟა. ეს თეთრი კარებია. ვაკაკუნებ კარებზე. ეს კი ქეთია. ქეთი ჭურჭელს რეცხავს. ბავშვები სკოლაში არიან. ქეთის თეთრი და კოპლებიანი მოკლე კაბა აცვია. თქვენ ქეთის თეძოები მოგწონთ. ქმარიც სამსახურში ყავს. თვითონ კი ჩემი დაა. ლამაზია არა ? მე დილითვე ვეჩხუბე ცოლს. შემდეგ ცუდ ხასიეთზე დავდექი.

როდესაც ქეთი კარებს მიღებს მე ვეკითხები:

- როგორ ხარ ქეთი ?
- შემოდი შემოდი. - მიღიმის ქეთი. წელზე ვკიდებ ხელს და კისერზე ვკოცნი. ქეთი ზურგზე გასამშრალებელ თეფშს მიტყაპუნებს. სამზარეულოში ვჯდები და ვუყურებ როგორ რეცხავს.

- მოგეხმარო ?
- მიდი.

მივდივარ აბაზანაში. ხელებს ვიბან. ახლა უკვე ერთად ვრეცხავთ ჭურჭელს.

- რა გჭირს ბრატ ? - მეკითხება ქეთი.
- რა და ცოლს ვეჩხუბე.
- ნტნტ. ეგ როგორ მოახერხე.
- ქმარი ხომ არ გაბრაზებს შენ ?
- არა. ჩემი ქმარი ყოჩაღი ბიჭია.

მე მიხარია რომ ქეთის ქმარი ყოჩაღი ბიჭია და ქეთის არ აბრაზებს.

- ქეთი დასალევი კიდევ გაქვს ?
- მაქვს.
- მე დავლევ ჭურჭლის რეცხვას რომ მოვრჩებით.
- ჩემი ქმარი რომ უფრთხილდება მაგას ძალიან ? ერთი დალევაღა აქვს დარჩენილი.
- არაუშავს. უთხარი ვაჟა იყო მოსული ცოლმა გააბრაზა და დალიაო და გამიგებს.
- აჰა. ვეტყვი.
- ქეთი მინეტს გამიკეთებ ?
- დავრეცხოთ და გაკიკეთებ - მიღიმის ქეთი და თვალზე ჩამოშლილ ნესტიან თმას სალათისფერი რეზინის ხელთათმანის ზურგით იქცევს ყურს უკან.


.

წვიმა მუხიანში

ინგლისური ხალხური პოეზია

* * *

"მარტოდმარტო სად მიდიხარ, მშვენიერო ალვა ?"

"ბაკში ძროხის მოსაწველად, სერ", - მიუგო ქალმა.

"რომ გამოგყვე, გეწყინება, მშვენიერო ალვა ?"

"რასა ბრძანებთ ! - როგორც გსურდეთ, სერ", - მიუგო ქალმა.

"ნეტა ვისი ასული ხარ, მშვენიერო ალვა ?"

"მამაჩემი ფერმერია, სერ" - მიუგო ქალმა.

"ცოლად ხომ არ გამომყვები, მშვენიერო ალვა ?"

"დიახ, თქვენ თუ თანახმა ხართ, სერ", - მიუგო ქალმა.

"მაგრამ მზითვად, მზითვად რა გაქვს, მშვენიერო ალვა ?"

"მხოლოდ სახე, მშვენიერი, სერ", - მიუგო ქალმა.

"მაშინ, ალბათ, ვერ წაგიყვან, მშვენიერო ალვა",

"კალთებს არვინ არ დაგახევთ, სერ", - მიუგო ქალმა.

ო, არა, ჯონ !

მე ახლა აგერ იმ ქალთან მივალ,

იგი "ჰოს" მეტყვის, ან კიდევ "არას".

- ლამაზო, თუ არ გამიჯავრდები,

მე მხოლოდ ერთხელ გაკოცებ წყნარად,

- ო, არა, ჯონ, არა, ჯონ, არა !

ბავშვობიდანვე მასწავლა მამამ,

რომ ერთი მტკიცე პასუხი "არა"

მუდამ მზად მქონდეს ბიჭებისათვის,

სანამ ცრემლები წამსკდება ღვარად -

ო, არა, ჯონ, არა, ჯონ, არა !

- ლამაზო, განა რამეს მოგაკლებ -

დიდია ჩემი ჯოგი და ფარა,

მე რომ ოქრო და ვერცხლი მაქვს, ალბათ,

ორი ოჯახის სარჩოდაც კმარა.

- ო, არა, ჯონ, არა, ჯონ, არა !

- ეს რა სასტიკი ქალი ყოფილხარ,

მაგ მკერდში თურმე რკინის გულს მალავ,

მივდივარ, ოღონდ მალე მოგცილდე,

ოღონდაც აქედან წავიდე ჩქარა.

- ო, არა, ჯონ, არა, ჯონ, არა !

* * *

დევს ჯიბეში ექვსი პენს, განძი ჩემი უმცირესი,

ვენაცვალე, ექვსივენი ვამჯობინო რამის სულსაც,

ჰქრება, პენი, უკან მისდევს მას მეორეც, როგორც წესი,

და საღამოს ცოლთან მიმაქვს მთელი ოთხი პენსი ზუსტად.

მიყვარს ჩემი ოთხი პენსი, ერთმანეთზე უკეთესი,

ოთხივენი მირჩევნია, ძმებო, მგონი, გულს და სულსაც,

ჰქრება პენი, მეორესაც მალე მიაქვს ჭირი თქვენი

და საღამოს ცოლთან მიმაქვს მთელი ორი პენსი ზუსტად.

მიყვარს ჩემი ორი პენსი, ორთავ თვალზე უტკბილესი

და ციმციმი ორივესი მირჩევნია ნაღდად სულსაც,

ჰქრება პენი, უკან მისდევს მას მეორეც, როგორც წესი

და ჩემს ცოლთან არაფერი, არაფერი მიმაქვს ზუსტად.

მიყვარს ჩემი არაფერი - განა ცოტა, განა ბევრი -

არა - ზუსტად არაფერი, სულ რომ მიჯობს ცოლის სულსაც -

მაბადია არაფერი, მეხარჯება არაფერი

და საღამოს, როგორც წესი, არაფერი მრჩება ზუსტად !

დიახ, სემ ჰოლი გახლავარ !

დიახ, სემ ჰოლი გახლავარ, დიახ, სემ ჰოლი გახლავარ,

სწორედ სემ ჰოლი გახლავარ, სემ ჰოლი მქვია - მეთქი,

ყველანი მძულხართ ერთიან, ყველანი მძულხართ ერთიან,

ერთურთიც გაგიწყვეტიათ, თქვენ შეგაჩვენებთ ღმერთი !

მე მითხრეს კაცი მოვკალი, ვითომ მე კაცი მოვკალი,

დიახ, მე კაცი მოვკალი, მართლა მოვკალი - მეთქი -

შინ რო მივადექ კვირადღეს, რო მივადე და მივადე

და ცოცხალ - მკვდარი მივაგდე, იმას დასწყევლის ღმერთი !

ქალაქით მღვდელი მოვიდა, ქალაქით მღდელი მოვიდა,

პირველად მღვდელი მოვიდა, მღვდელი მოვიდა მეთქი,

სულ დაბღვერილი მიმზერდა, ჭკვაზე არ ვიყავ ისედაც,

გეენას ცეცხლი მიხსენა, იმას დალახვრავს ღმერთი !

მერრე შერიფიც მოვიდა, მერრე შერიფიც მოვიდა,

ბოლოს შერიფიც მოვიდა, ისიც მოვიდა - მეთქი,

თან მოჰყვნენ ვიღაც კაცები, ტანმაღალი და მხარგრძელი,

არ მომეწონა არც ერთი, იმათ გაჟუჟავს ღმერთი !

თოკი მიაბეს ალვის ტოტს, თოკი მიაბეს ალვის ტოტს,

მიმიყვანეს და დამკიდეს, თოკზე დამკიდეს - მეთქი,

ქვევიდან მიკიჟინებდნენ: ჰეი, სემ, ხომ გითხარითო,

ჰეი, სემ, ხომ გითხარითო ! იმათ გაუწყრეს ღმერთი !

ჩემს ნელის თვალი მოვკარი, ჩემს ნელის თვალი მოვკარი,

ცისფერი კაბა ჩაეცვა, ცისფერი კაბა - მეთქი,

- მართალი ხარო ცათამდე, სემ, რაღა ჭირი გადარდებს,

ღმერთს იხილავო ცხადადვე, იმას დასწყევლის ღმერთი !

დღეს მართლაც სამოთხეში ვარ, დიახაც სამოთხეში ვარ,

ქრისტეს ტაძარში დავდივარ, მეცხრე ცაში ვარ - მეთქი,

მალე მრუშებს და მეძავებს - მეც ხომ მათ გამო ვეწამე -

გეენის ცეცხლზე შესწვავენ, როგორც მაღლაა ღმერთი !

* * *

რა ვქნა ? - როდესაც მოლი იცინის,

მასხამს და მასხამს ოფლი ცივ-ცივი,

ჩაიცვამს კვირას ახალ კაბას და

ახლა ცხელ-ცხელი ოფლი დამასხამს.

ეკლესიაში წინ თუ დამიდგა,

ასჯერ ვკითხულობ ლოცვანს თავიდან,

ხანდახან ისე მოვინაკლისებ,

არ ვიხედები ცხრა დღე ნამგლისკენ,

ვიკარო, ისევ შენ დამარიგე,

როგორ ვუშველო ჩემს სიღარიბეს,

ოღონდ მიხსენი, ფუი ეშმაკს და

ერთ კარგ მსუქან ბატს გაძლევ ფეშქაშად !

* * *

საქონლის ხორცზე უარს ვინ იტყვის,

მაგრამ არ გვინდა ლეში,

ცივი ლუდი ხომ უმაგისოდაც

კარგად გადადის ყელში !

ლორი და შაშხიც სხვებმა ინებონ -

მუცელში გაგვხსნის ცხიმი,

შენ ქარვისფერი ლუდი დაგვისხი,

რაც შეიძლება ცივი !

ცხვრის ხორცის ჭამა როგორ იქნება,

სად ცხვარი და სად ლუდი ?!

ანდა კუჭმაჭი რამ მოგაგონა,

სკინტლის სუნი რომ უდის,

კვერცხების გაფრცქვნის თავი ვისა აქვს -

კაცი სჭირდება ერთი,

შენ მოდი ცივი ლუდი დაგვისხი,

რაც შეიძლება მეტი !

არ გვინდა, ძმაო შენი წვნიანი,

შიგ ბლომად ყრია მატყლი,

შემწვარი გოჭი იქ მიიტანე,

აქ ლუდის კათხა დადგი !

პუდინგის ჭამა არ მოგვიხვდება -

უფლის ხორცია წმინდა,

არ გვინდა შენი ირმის მწვადები,

ჩვენ ცივი ლუდი გვინდა !

ჩვენ არც შებოლილ თევზებს მოვითხოვთ,

ვიცი, იქნება ძვირი,

იხვი ჭუჭყიან ტბორში იზრდება,

როგორ დავადოთ პირი.

პურიც არ გვინდა და თანაც შავი,

ქატო მოყვება ბევრი,

არც თეთრი პური უქნია გამჩენს,

თუნდაც ფუმფულა კვერი,

შენ მხოლოდ ცივი ლუდი დაგვისხი,

ლუდი დაგვისხი მეთქი,

ღვთის გულისათვის, რაც შეიძლება,

რაც შეიძლება მეტი !

# # #

"when?" said the moon to the stars in the sky
"soon" said the wind that followed him home
"who?" said the cloud that started to cry
"me" said the rider as dry as a bone
"how?" said the sun ...melted the ground
"why? said the river that refused to run
"where?" said the thunder without a sound
"here" said the rider and took up his gun
"adieu" said the bird in the branch of tree
"farewell" said the snake to the dying light
"adieu" said the fish in the river of sleep
"goodbye" said the rider goodbye and goodnight
"no" said the stars to the moon in the sky
"no" said trees that started to moan
"no" said the dust blinded his eyes
"yes" said the rider pointed his gun
"yes" said the rider as white as a bone
"no" said the the moon rose from the sea...
"no" said criedly the dying sun
"no" said the planet started to weep
"yes" said the rider laid down his gun

.