გაზაფხულის მშვიდი საღამო იდგა.
ცა მოჭედილი იყო ანდაზებით.
ერთი ანდაზა ჩამოიბერა და ცას მოწყდა.
იფრინა ცოტა.
იფრინა ბევრი.
თუ ვაზისუბნის დასახლებას მიუახლოვდა.
ჩასცდა ხრუშოვკის მერვე სართულის სახურავს.
ჩასცდა მეშვიდეს.
მეექვსე სართულის ბინის ტუალეტის ჭერს.
რომელშიც არტური იჯდა უნიტაზზე და შიგ თავში დაეცა.
"ნე მოჟეშ სრაც ნე მუჩაი ჟოპუ" - გაიფიქრა არტურმა.
დანებების
-
ოდესღაც ვიდექი მოხდენილი გამეხებით, როგორც მარტო თან-ქალ-და-თან-ღმერთების
ნიშანი თუ წესია და წინ არ ვიყურებიდი და ცალ მუხლზე მიჩოქებდნენ და თვალებში
ყ...
3 years ago